Άνοιξη, μέρα αφιερωμένη στην ποίηση, το πρωί έκανα Σολωμό στην τάξη, τραγούδησα στους διαδρόμους του σχολείου και τώρα έχω διάθεση για κάτι ρομαντικό σαν αυτό:
Ας το αφιερώσω στον Σωτήρη,
που σήμερα με στενοχώρησε και μούτρωσε κι από πάνω...
Σώτερ μου ...
τα ξέχασες τα πρωινά; Να σου θυμίσω λοιπόν:
"μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
Όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει..."
Για να μουτρώνουμε είμαστε τώρα, ε;
ΣΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ... Τα όνειρά μας είναι η δύναμή μας. Δεν πρέπει να τα παρατάμε για τίποτα. Η ζωή είναι μικρή, τρέχει κι ίσως χρειαστεί να δώσουμε μάχες για τα οράματά μας. Ακόμα κι αν δεν πετύχουμε, τουλάχιστον μπορούμε να τα μεταδώσουμε σε κάποιους άλλους για ν' αγωνιστούν γι' αυτά...
11 σχόλια:
με την ευχή κάθε σου μέρα
να ναι ένα καλωσόρισμα της
άνοιξης...και να την φέρνεις
και στα καλυβάκια μας..
μου φτιαξες τη δίαθεση με
το ποστ σου,σ ευχαριστω.
καλο βράδυ!
Μπράβο σου! Ότι διάβασα μου έρεσε!Καλή συνέχεια σε ότι κι αν κάνεις!
Καλησπέρα σου. Πολυ όμορφες εικόνες συνόδευαν τούτο το όμορφο εξισου τραγούδι. Να έχεις μια όμορφη λοιπόν άνοιξη
Ελπίζω ο Σωτήρης να είδε το post και να ξεμούτρωσε !! Το τραγούδι υπέροχο !
Καλό βράδυ !!
Πέρασα για μια καλησπέρα κι έμεινα να χαζεύω τις εικόνες που συνοδεύουν το τραγούδι.
Καλησπέρα.
..μακάρι να είχα τέτοιες δασκάλες... συγχαρητήρια!!!
..καλή άνοιξη..!!!
Χρονια πολλα γλυκια δασκαλα!!!
:)
Να εισαι καλα!
Μουλαρωσε ο Σωτερ?
Ενταξει μωρε θα του περασει, που θα παει...
Καθηγήτρια που τραγουδάει στον διάδρομο! :)) Τυχεροί πολύ οι μαθητές σου! :)) Την καλησπέρα μου! :))
Απαντάω σε όλους μαζί.
Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ πολύ που με επισκεφθήκατε!
Νηφάλια μέθη... ναι, την έχουμε ανάγκη την άνοιξη και μας φτιάχνει το κέφι, συμφωνώ. Όλοι διψάμε για ουρανό (που λέει κι ο Σαχτούρης)...
seizetheday ... Ι like your name!
rain... να έχεις κι εσύ μια όμορφη άνοιξη! Πρέπει να σου πω ότι αγαπώ πολύ τη βροχή... (και χορεύω από μικρή στους δρόμους όταν βρέχει... δηλαδή από το Λύκειο και μετά για να είμαι ειλικρινής).
Ιφιγένεια... ναι, τα βρήκαμε αμέσως με το Σωτήρη. Είναι γλυκύτατο παιδί.
Γιώργο... και γω όταν έπεσα πάνω σ' αυτό το τραγούδι, στις εικόνες έμεινα.
Ζαχαρούλα... και εγώ θα ήθελα να είχα τέτοιους ζαχαροπλάστες σαν κι εσένα (αν κρίνω από τις συνταγές του μπλογκ σου!)
Roadartist... και σε σένα χρόνια πολλά. Ποιητική φύση, γάρ.
zero... Εντάξει... το παληκάρι δεν μουλάρωσε κιόλας. Στενοχωρήθηκε και του βγήκε σε μούτρωμα... (χιχι)
Ανεμοσκορπίσματα... ευχαριστώ για την καλή σου κουβέντα! Όντως τραγουδάω στους διαδρόμους... και όχι μόνο... (και στο δρόμο...) Και το χειρότερο... δε με νοιάζει!
Σοβαρότης μηδέν. (Πώς λέμε ορατότης μηδέν; Κάπως έτσι...)
Αχ... άστα. Έβγαινα βόλτα με τη μικρή μου αδελφή παλαιότερα που ήταν στο δημοτικό (τώρα είναι κι αυτή μεγάλη) και μου τράβαγε τη μπλούζα:"Μη σφυρίζεις! Είμαστε στο δρόμο; Μα δεν το καταλαβαίνεις;"...
Άστα σου λέω, ανεμοσκορπίσματα... παλιά συνήθεια. Έξις... δευτέρα φύσις!
Απόψε λοιπόν δεν θα κοιμηθούμε...!
Μάνα και κόρη κοιτούν, ξανακοιτούν, διαβάζουν, θυμούνται, ονειρεύονται..μια φίλη που έγινε μέλος ζωής και τρόπος έκφρασης.
Αγαπημένη μας Φλω...
"η χαρά είναι σαν τη φλόγα!
... μάθε εσύ να την κρατάς.
μα αν νυστάξεις σβήνει η φλόγα,..
πάει η λάμψη της χαράς!"
Σ' ευχαριστούμε που δεν θα κοιμηθούμε..
Δημοσίευση σχολίου