Χάρτινη η ζωούλα μας...
...σαν τα βαρκάκια που φτιάχναμε μικροί και τα βουτάγαμε στις πλαστικές λεκάνες και στη μπανιέρα
...με την αγωνία του μάστορα για το έργο του...
...με την ευχή να μη βουλιάξουν γρήγορα
...με τη χαρά ν' αστράφτει στα μάτια μας: κοίτα μαμά... κολυμπάει!
Χάρτινο το καραβάκι,
ψεύτικη η ακρογιαλιά,
χάρτινο εφημεριδάκι,
ψεματάκια κουβαλά...
Χάρτινες ελπίδες προσφέρουν, όμως, τα βουρκόνερα...
Χάρτινα όνειρα σε όλα τα χρώματα
βουλιάζουν τελικά
μπροστά στην αδυναμία της θέλησης
και στη δίνη των καιρών
Άσπρα καράβια τα όνειρά μας...
χάρτινα ή όχι
βουλιάξουν δε βουλιάξουν (ποιος το ξέρει;)
τουλάχιστον...
να παραμείνουν άσπρα...
και να τα ζωγραφίσουμε
σαν άγια θάλασσα
μες στην καρδιά μας...
13 σχόλια:
..όνειρα πολύχρωμα, έχω μέσα στην καρδιά μου.. σαν οδηγό, σαν προσευχή.. χάρτινα ή όχι , εκεί δεν βρέχονται.. μακριά από αδιάκριτα βλέματα και κακόβουλα σχόλια!!!!!
Flora, στο blog σου ανακάλυψα πολύ όμορφα πράγματα και μια ευαίσθητη κι αληθινή καρδιά από αυτές που σπάνια συναντά κανείς σήμερα...Ιδίως στο χώρο του σχολείου!
Καλή συνέχεια!!!
Πω πω πω! Πάλι μ' έπιασες!
Αν μου έλεγες πες μου 5 πράγματα που θυμάσαι από την παιδική σου ηλικία, το ένα θα ήταν ένα χάρτινο καραβάκι από χαρτί τετραδίου με μπλε γραμμές.
(Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ, αλλά υπόσχομαι να σου στείλω σε 5-6 μέρες με e-mail μερικές φωτογραφίες από μια χορογραφία που είχα κάνει με πιτσιρίκια του δημοτικού.
Το τραγούδι; "Άσπρα καράβια τα όνειρά μας"
Τι κρατούσαν; Χάρτινα καραβάκια.)
Να είσαι καλά!
...ελπίζω τα όνειρα μας να είναι "ζωντανά", με ουσία.."χάρτινα" να είναι τα εμπόδια που καθυστερούν την εκπλήρωση τους.
Να είσαι καλά :)
Τα ονειρα μου παραμένουν ασπρα καράβια, ο γιαλός λίγο μου τα χαλάει...πολλές πέτρες και βράχοι αλλα με μια φούχτα αμμο βολεύομαι,βρίσκω αγκυροβόλι και συνεχίζω.
Πολύ ευαίσθητο blog.
Και ο Γιώργος Χρηστινίδης-που συμπτωματικά είμαστε πατριώτες τόσον απο την επίσημη οσο και απο την ανεπίσημη πατρίδα του (την Κρήτη)- με μετέφερε χρόνια πίσω με την αναφορά του στα καραβακια απο χαρτι τετραδίου.
Συγνώμη για την κατάχρηση χώρου.
Καλό βράδυ.
χαρτινα πολυχρωμα μικρα βαρκακια, πηγαιμος στην αθωα παιδικοτητα!καλημερα γλυκεια φλωρα.
Τι καλύτερο από ενα άσπρο καράβι για το ταξείδι σου ;;;
Χάρτινα ή όχι ...
τα καραβάκια ποτέ τους δε βουλιάζουνε όταν κουβαλάνε μέσα τους τα όνειρά μας ...
Κι είναι τα όνειρα η δύναμη η κινητήρια
οπού παντού να μας ταξιδέψει μπορεί ...
Δίχως χαρτιά και δίχως εισητήριο ...
Κι απόσταση καμμιά δεν τα φοβίζει
παρά μόνο ο ορίζοντας της ψυχής μας ...
Ζαχαρούλα μου
ναι... μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και κακόβουλα σχόλια. Συμφωνώ...
twinkle
χάρηκα που ήρθες!
Να σε ξαναδούμε, συνάδελφε!
Γιώργο,
περιμένω με τρελλή ανυπομονησία τις φωτο με τα πιτσιρίκια σου να κρατάνε χάρτινα καράβια...
Τέλειες θα είναι...
ilias
μακάρι να είναι χάρτινα τα εμπόδια που θα πολεμήσουν τα όνειρά μας. Κι αν όμως δεν είναι, εμείς οφείλουμε να τα πολεμήσουμε και να τα νικήσουμε.
redhat
μακάρι να μπορούσαν όλοι να βολευτούν με μία φούχτα άμμο...
aliki
πότε θα ξαναβρούμε την παιδική μας αθωότητα πάλι;
Τη χρωστάμε στον εαυτό μας, δε συμφωνείς;
ιφιγένεια,
έλα μαζί να ταξιδέψουμε λοιπόν. Με άσπρο καράβι και καλή παρέα.
side21
μου άρεσε πολύ το "καμιά απόσταση δεν τα φοβίζει". Το κρατώ. Θα μου χρειαστεί. Καλωσόρισες!
Πολύ όμορφο :)
Να εισαι παντα καλα !!!!!!
όποτε έρχομαι εδω ξέρεις τι μου θυμίζεις...?
" η επίδραση ενός δασκάλου αγγίζει την αιωνιότητα.Ποτέ δεν μπορεί να ξέρει που σταματά η επιρροή του"
να σαι πάντα καλά γλυκιά δασκάλα,να αγγίζεις τις ψυχές των μαθητών σου και να γεμίζεις τις καρδιές τους με όνειρα!
καλημέρα!
αχ, νηφάλια μέθη
αυτό που είπες για την είπες για την επίδραση του δασκάλου με άγγιξε. Και μένα μου έχουν μείνει στο μυαλό μου κάτι φαναράκια, των δασκάλων μου οι σκιές (που λέει κι ο Σαββόπουλος), με πρώτη και καλύτερη την μακαριστή τώρα Ελπίδα Καλπιτζή! Η φιλόλογος που με έμαθε να αγαπώ τα βιβλία. Την έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου...
Να είσαι καλά. Χάρηκα που μου θύμισες με τη φράση σου τους δασκάλους μου...
Αν τα χάρτινα τα καραβάκια ...καμμιά φορά βουλιάζουν, μήπως θά'πρεπε να τα ενισχύσουμε με χαρταετούς που δεν πέφτουν; Έτσι για να συνεχίσουμε να είμαστε ρομαντικοί; Λέω, μήπως;
Δημοσίευση σχολίου