ΝΤΥΣΟΥ ΣΑΝ ΑΡΧΑΙΟΣ!
Χτές κάναμε παρουσίαση του αρχαίου ελληνικού ενδύματος στο σχολείο και ... γελάσαμε πάρα πολύ!
Ντύθηκαν τα παιδιά με χιτώνες, χλαμύδες, πέπλους, εξωμίδες, ιμάτια και τα σχετικά... ...και καταλαβαίνετε τι έγινε...
Για του λόγου το αληθές οι κάτωθι φωτογραφίες:
Επίδειξη του πώς διπλώνουμε έναν πέπλο...
Τη φωτογραφική κάλυψη ανέλαβε ο καταξιωμένος πια φωτορεπόρτερ μας, ο γυμναστής μας κ. Λεωνίδας Ευαγγελάκης!
Ντύσιμο γυναίκας με πέπλο και καρφωτό ιμάτιο... 
Μια αρχαία νύφη ποζάρει, ντυμένη στα κόκκινα (όπως συνήθιζαν τότε...) 
Δύο μέλη του υπηρετικού προσωπικού σε ένα αρχοντόσπιτο της αρχαίας Αθήνας...
Η ομάδα των αρχαίων Ελλήνων σε ... απαρτία!
Ελεύθερη κίνηση στο χώρο...
Ο καθένας διαλέγει την πόζα του...
Τα παιδιά το διασκέδασαν πάρα πολύ... Μερικοί μπήκαν στο ρόλο τους και άρχισαν να κινούνται και να φέρονται σαν αρχαίοι...
Έπαιζαν άλλος το ρόλο του υπηρέτη, του ρήτορα, του δισκοβόλου, της ωραίας δεσποσύνης, του νέου που πάει σε συμπόσιο...
Γέλιο πολύ...
Να είναι καλά το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
που μας δάνεισε την ωραία μουσειοβαλίτσα του! Μας κέρασε δύο πολύ ευχάριστες ώρες...
Αυτή την ανάρτηση θέλω να την αφιερώσω στην εξαίρετη συνάδελφο, Δήμητρα Μπαλιάμη, η οποία μας έκανε μία υπέροχη εισήγηση για το ένδυμα στην αρχαία Ελλάδα και μας ταξίδεψε μαγικά τόσα χρόνια πίσω... Ειλικρινά το λέω, είναι από τις λίγες καθηγήτριες που έχω συναντήσει στη ζωή μου με τέτοιο μεράκι!!!
(... και πήγε και πήρε μετάθεση... Πού θα ξαναβρω εγώ τέτοια συνεργάτιδα, ε; Μου λέτε; Καταλαβαίνετε τον καημό μου;;)
16 σχόλια:
Πολύ γλυκό κι αισιόδοξο blog ...
Και για να ξέρεις το ήμισυ του ναυτίλου είναι μια φιλόλογος του γυμνασίου.
.. λάθος εποχή, λάθος σχολείο και λάθος δασκάλους διάλεξα μου φαίνεται.. τι γκαντεμιά κι αυτή!!!
συγχαρητήρια!!!!!!
Πολύ χαίρομαι που βρίσκω μία συνάδελφο. Το φαντάστηκα ότι κάτι φιλολογικό παίζει στο μπλογκ σας...
Καλώς ήρθατε λοιπόν!
Είστε ζευγάρι, έτσι;
Κερνάω και στιχάκια...
"έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως
να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως
στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου"...
(από, ποιον άλλον, τον Ελύτη!)
Μα δεν τα διαλέγουμε αυτά Ζαχαρούλα μου... Αυτά είναι όπως μας έρθουν...
Εγώ ευτύχησα να έχω μία πολύ καλή δασκάλα στο γυμνάσιο (καλή της ώρα) και πολλούς καλούς δασκάλους στο δημοτικό... (με πρώτη τη μαμά μου!)
Φιλιά ζαχαρωτά!
Τι ομορφες "εικόνες" ειναι αυτες;
Περνα μια βολτα εχεις προσκλησουλα!!!
Ενώ εμείς είχαμε πάει στα επαλ και βαριόμασταν που ζούσαμε εσείς το διασκεδάζατε αντί να κάνετε μάθημα … τη να πω .. την πω ποοο ποο ποο
Πανέμορφο!!!
Δεν το περίμενα οτι στα σχολεια θα κάνουν τέτοιες εκδηλώσεις.. Ευχαριστούμε που μας τις μεταφέρεις!!
Μπράβο σου και πάλι!!!
Αυτό θα πει βιωματική μάθηση. Δε νομίζω να ξεχάσουν ποτέ αυτή την εμπειρία, ούτε και τα αρχαία ενδύματα.
Γεια σου βρε flora.
Να ξέρεις ότι οι μαθητές σου καταλαβαίνουν ότι τους αγαπάς και στο ανταπωδίδουν, είτε το δείχνουν είτε όχι. Θα είσαι πάντα στην καρδιά και στο μυαλό τους.
Είμαι 41 ετών πια και ακόμα θυμάμαι την γλυκειά κυρία Τασούλα φιλόλογος ( και απ' ότι διαβάζω στο internet εφεξής και ποιήτρια με πολύ καλές κριτικές)
Να 'σαι καλά Τασούλα, γεμάτη υγεία και ενέργεια, να γράφεις πάντα όμορφα πράγματα.
Φιλιά στους μαθητές σου
Αννα
ευχαριστώ για την πρόσκληση...
Φιλίπ
γιατί να βαριέστε καλέ στα ΕΠΑΛ?
Roadartist
πάντα με την καλή κουβέντα... ευχαριστώ...
twinkle
πέτυχες διάνα. Ο τίτλος της προσπάθειας αυτής που κάνουμε με τη συνάδελφο είναι: "Η βιωματική προσέγγιση των φιλολογικών μαθημάτων". Μα... στο μυαλό μας είσαι, συνάδελφε;
apythane...
να σε ρωτήσω κάτι: την Τασούλα που λες, τη φιλόλογο, μήπως τη λένε Καραγεωργίου;
Συνάδελφός μου εκπληκτική. Κάναμε μία χρονιά μαζί... Πες μου αυτήν εννοείς;
Μένεις στο Αιγάλεω;
Ναι βρε Φλώρα. Την Καραγεωργίου λέω. Πράγματι στο Αιγάλεω μεγάλωσα και έμενα μέχρι τα 27 μου που παντρεύτηκα και μετακόμισα στα Σεπόλια. Είναι όμως οι γονείς μου εκεί και πάω και έρχομαι συνέχεια. Φυσικά έχω μια σχέση πάθους με το Αιγάλεω, όπως καταλαβαίνεις.
Δεν είναι πράγματι φοβερός άνθρωπος η Τασούλα; αλλά και ο σύζυγος της ο Χρήστος είναι και αυτός εξαιρετικός.
Νομίζω ότι η Τασούλα όλα τα χρόνια στο Αιγάλεω δίδασκε εκτός από κάποιο διάστημα που έκανε κάποιο μεταπτυχιακό, επομένως υποθέτω και εσύ στο Αιγάλεω ήσουν... σωστά ?
Πες μου τώρα ότι είσαι και Αιγαλεώτισα και αφού είμαστε την ίδια ηλικία πιθανόν και συμμαθητές !!!!!!
Λοιπόν, μόλις διαπίστωσα από τους (e)λεύθερα θρανεία.. (έτσι δεν τους είπαμε) ότι είστε στο Β' Γυμνάσιο Αιγάλεω....
Σπουδαία.. και εγώ αυτό το γυμνάσιο τέλειωσα... μόνο που τότε ήταν στην πλατεία Δαβάκη, εκεί που τώρα είναι μια υπηρεσία ψυχολόγων ή κάτι τέτοιο....
Και την πρώτη τάξη του Λυκείου επίσης στο ίδιο κτίριο... μέχρι που μετακόμισα το 3ο Λύκειο Αιγάλεω (Κουνούπη....) λόγω κακών σχέσεων με τους τότε καθηγητές του Λυκείου... Μια κλίκα απαράδεκτων για τέτοιο λειτούργημα πρόσωπων(σύζυγοι, ξαδέλφια κλπ ). Αργότερα πολλοί (ή μήπως όλοι...) ασχολήθηκαν με τα κοινά... Τρομάρα τους......
Για ιστορικούς λόγους αναφέρω ότι τη χρονιά που άλλαξα σχολείο μεταφερθήκανε στο κτίριο που βρίσκεστε τώρα και μάλλον ήταν το σχολικό έτος 1982-1983.
Το 4ο Λύκειο το μίσησα, το 3ο Λύκειο όμως το λάτρεψα.
Γειά σας κ.Βγόντζα! :)
Τέτοια κάνατε όσο εμείς ήμασταν στα Ε.Π.Α.Λ.? :O
Δεν παίζω! Θέλω κι εγώ! :P
Γίνεται να λείπει η τρελοτρίτη μας από τέτοιο πανηγύρι???:D
Μικρός ο κόσμος έτσι, apythane?
Ναι, Αιγαλιώτισσα είμαι. Τελείωσα το 1ο Λύκειο. Όμως είχα φίλες στου Κουνούπη (που ήσουν εσύ) και είχα παρακολουθήσει και κάποια μαθήματα εκεί ... λαθραία!
Τον Μπονόβα τον είχες; (Να ξέρεις ότι είναι η αδυναμία μου!)
Όντως, η Τασούλα είναι υπέροχος άνθρωπος... Είχα παρακολουθήσει και σεμινάρια λογοτεχνίας (ΠΕΚ) που έκανε. ΤΕΛΕΙΑ!!! Μακάρι να την ξανατύχω πουθενά...
Τα ποιήματά της τα έχω όλα... (αλλά τώρα με τη μετακόμιση, βρε παιδάκι μου, δεν μπορώ να τα βρω... Αν δεν τα βρω, θα τα ξαναγοράσω)... Και ο άντρας της ο Χρήστος... μέγας φιλόσοφος! Τον πάω με χίλια!!! Κι ο γιος τους είναι εξαιρετικό παιδί (τον είχα μαθητή)...
Πολύ αστείο μου φαίνεται που γνωριζόμαστε με αυτόν τον τρόπο.
Θα σε επισκεφθώ και στο μπλογκ σου. Να είσαι καλά! Να περνάς να τα λέμε... φίλτατε συμμαθητά!
Μην στενοχωριέσαι, guitar fairy... Κάτι ετοιμάζω και για σας...
Μα ναι, και τον Μπονόβα τον είχα στην Γ' Λυκείου. Μου έκανε αρχαία δέσμης αν δε με απατά η μνήμη μου. Ξέρεις τότε ήθελα να γίνω φιλόλογος....
Όπως καταλαβαίνεις δεν τα κατάφερα....
Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον....
Έτσι μπλέχτηκα με την τεχνολογία, κατάφερα και τέλειωσα πληροφορική και τώρα κάνω μεταπτυχιακό στο Ο.Π.Α. στη Διοίκηση επιχειρήσεων... (μάθε γέρο γράμματα)
Οπότε τώρα είμαι στην άλλη όχθη. Είμαι δηλαδή αυτό που τότε κατηγορούσα.... (ύβρις με την αρχαία έννοια του όρου). => Τεχνοκράτης.
Αν στα 41 χρόνια μου λοιπόν κατάλαβα κάτι είναι πως ότι αρνούμαστε μετά παρρησίας αυτό ακριβώς μας συμβαίνει.
Δημοσίευση σχολίου