Είμαι συγκλονισμένη.
Θα μου πείτε: σιγά, εσύ τώρα ανακάλυψες την Αμερική;
Ε, λοιπόν, ναι!
Το πρωί, λοιπόν, ήμουν επιτηρήτρια στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Εξεταζόμενο μάθημα: Λογοτεχνία!
(Χάρηκα - λέω μέσα μου: ωραία! Το αγαπημένο μου!)
Μπαίνω στην αίθουσα, αντικρύζω ένα μπουκέτο άπό πανέμορφα κορίτσια (πέσαμε στη θεωρητική κατεύθυνση, βλέπετε - ένα μόνο αγόρι ήταν εκεί μέσα) και πιάνω την κουβέντα. Μιλήσαμε για Καρυωτάκη, για Πολυδούρη... λέγανε ιδέες... μου άρεσε πάρα πολύ. Τέλεια! Περίμενα με χαρά να δω τα γραπτά τους.
Αμ... τα είδα... και δεν χάρηκα καθόλου, σας βεβαιώ!
Το ποίημα που έπεσε ήταν ο "Καισαρίων" του Καβάφη.
Τα θέματα, κατά γενική ομολογία, ήταν πανεύκολα.
Κι όμως, όταν άνοιξα να διαβάσω τα τετραδιάκια... έπαθα.
Καλέ, τι ασυνταξίες, τι ανορθογραφίες, τι άρρητα ρήματα... τι χάος!
Τους βάλανε ως παράλληλο κείμενο ένα ποίημα του Α. Δημουλά με τίτλο: Καβάφης.
Εννοείται, λοιπόν, ότι αυτά που γράφει το ποίημα αναφέρονται στον Αλεξανδρινό μας ποιητή κι όχι στον ίδιο τον Δημουλά. Αμ, δε που εννοείται! Μόνο 3 γραπτά από τα 13 που πήραμε το είχαν καταλάβει. Τι να πρωτογράψω από τα μαργαριτάρια;
Γράφει μία μαθήτρια: "Το ποίημα ανήκει στα ιστορικά - ηδονιστικά ποιήματα του Καβάφη" (νέα κατηγορία αυτή!)
Γράφει μια άλλη κοπέλα: "Ο συγγραφέας (τον ποιητή εννοεί) αναφέρεται στη φαντασία που όλοι κάνουμε" (πώς κάνουμε ράφτινγκ; Κάνουμε και φαντασία! Ένα ρήμα για όλα... πού να ψάξουμε τώρα κάτι πιο ειδικό;)
... ... ...
Μα, έλεγα μέσα μου: Αυτά τα μάτια που λίγο πριν με κοίταζαν και μιλάγαμε... ήταν τόσο έξυπνα, τόσο γεμάτα νόημα...
Πώς γίνεται τώρα να γράφουν αυτές τις ασυναρτησίες;
Με έπιασε ψυχοπλάκωμα.
Και ήταν, πιστέψτε με, αξιόλογα κορίτσια. Αλήθεια.
Φταίω, είπα μέσα μου.
Εγώ, ναι, ναι, εγώ τα φταίω όλα!
Είμαι φιλόλογος. Απ' τα χέρια μου περνάνε όλα αυτά τα παιδιά (δεν έχει σημασία αν είναι τα συγκεκριμένα). Τι κάνουμε συνάδελφοι;
Αφήνουμε ένα έγκλημα να διαπράττεται μπροστά στα μάτια μας... κι εμείς; Τίποτα.
Αυτά τα γραπτά μου φάνηκαν σαν καταδικαστική απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου, που με φυλακίζει ισόβια για παραμέληση καθήκοντος! Δεν μου φάνηκαν. ΗΤΑΝ!!!
Αυτή η ΠΕΦ (Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων) το έχει καταλάβει ότι τα παιδιά μας δεν ξέρουν να γράφουν; Η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ... αυτές τι λένε;
Από αυτά τα κορίτσια κάποιες θα μπουν στη Φιλοσοφική. Θα διδάξουν μετά...
Δεν πρέπει κάτι να κάνουμε;
Αχ... αυτά τα βιβλία της γλώσσας έχουν αποδείξει ότι ΑΠΕΤΥΧΑΝ!Α-ΠΕ-ΤΥ-ΧΑΝ! Γιατί δεν τα εξορίζουμε μια και καλή και να ξαναπάμε στον παλιό καλό τρόπο: να γράφουμε τη μία εβδομάδα έκθεση, την άλλη να διορθώνουμε;
Πέστε μου, τι σημασία έχει να μάθουν τα παιδιά ότι η κιθάρα είναι υπώνυμο του "Έγχορδα"; Θα το χρησιμοποιήσει κανείς ποτέ; Γιατί χάνουμε τόσες πολύτιμες ώρες με χαζοθεωρητικά μαθήματα (ελεύθερες αναφορικές προτάσεις .... μμμ κι είχαμε μία σκασίλα!)Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς μαθαίνουμε στους μαθητές μας ... δυαδικά και κλιμακωτά αντίθετα... Μα... είμαστε καλά; Χάνουμε πολύτιμο χρόνο μέσα στη χρονιά με την αγωνία να βγάλουμε την ύλη και δεν προλαβαίνουμε να βάζουμε στα παιδιά να γράφουνε εκθέσεις κι ούτε να τις διορθώνουμε καλά καλά...
Και στο δημοτικό... γράφουνε λέει : "Σκέφτομαι και γράφω". Ναι... μόνο που το "γράφω" είναι μία ή δύο παράγραφοι...
Βρήκα σε κάτι παλιά τετράδια... μία έκθεση του αδερφού μου (που σαρανταρίζει τώρα) από την Πέμπτη δημοτικού που είναι πολυσέλιδη και γράφει για τον καστανά... Αν την έπαιρνα σήμερα από μαθητή Γυμνασίου, θα ήμουν ευτυχής...
Τα παιδιά μας δεν φταίνε. Εμείς φταίμε. Οι μεγάλοι. Όλοι μας!
Θα μου πείτε... αμ, δεν ξεστραβώνονται κι αυτά τα παλιόπαιδα να πάρουν ένα βιβλίο να διαβάσουν! Ναι, εντάξει. Δεν διαβάζουν, αλλά γιατί;
Καλά. Πάλι τα πυρά εναντίον μας. Εμείς οι δάσκαλοι δεν τα εμπνέουμε τα παιδιά. Ωραία...
Αλλά και το σύστημα; Υπάρχει εκπαιδευτικό σύστημα ναι ή όχι; Αφήνουμε στον... πατριωτισμό των παιδιών το διάβασμα;
Αν τους βάζαμε, κ. Υπουργέ, υποχρεωτικά κάθε χρόνο στο μάθημα της Λογοτεχνίας να διαβάσουν 6 - 8 λογοτεχνικά βιβλία απαραιτήτως για να περάσουν την τάξη, δεν θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα; Ναι.
Θα ξεσηκωνόντουσαν οι γονείς; Κακώς. Αν θέλουν το καλό των παιδιών τους, πρέπει να τους κλείσουν το game boy, το msn messenger, το counter strike, lineage, pro και τα συναφή και κυρίως... να πατήσουν εκείνο το κόκκινο κουμπί του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης...
Τα παραλέω, το ξέρω. Όλα, αν γίνουν με μέτρο, δεν ενοχλούν...
Δεν πρέπει όμως να αφήνουμε τη νέα γενιά να γίνει θύμα της μονοκρατορίας της εικόνας...
... Να μιλήσω, επίσης, για το μέγα πρόβλημα της χρήσης των greeklish και τα ολέθρια αποτελέσματά της στη συγγραφή εκθέσεων;
Ένας μαθητής μου (του 18 παρακαλώ... όχι στην έκθεση, στα άλλα) έγραψε το "ξέρω" με κσ αντί ξ... Το πιστεύετε, ναι ή όχι; Αλήθεια είναι!
Αχ... Πρέπει να δράσουμε. Να κάνουμε κάτι!
Να μαζέψουμε υπογραφές, ξέρω γω; Να πάμε στον ίδιο τον Υπουργό και να του βροντήσουμε την πόρτα; Να γράψουμε άρθρα στις εφημερίδες; Να το συζητάμε μεταξύ μας; Όλο και κάποιοι θα επηρεαστούν...
Ως πότε θα μεγαλώνουμε γενιές παιδιών αγραμμάτων;
Κύριε υπουργέ, το έχετε καταλάβει ότι δεν ξέρουν να γράφουν;
Εγώ σήμερα το συνειδητοποίησα.
Και έχω μια μυλόπτερα τώρα στο στήθος.
Τα παιδιά μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Ας τους δώσουμε ένα χέρι βοηθείας! ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ!!!!
Πρέπει να βρουν τις λέξεις που χρειάζονται για να εκφραστούν... και να περπατήσουν πιο στέρεα προς το αύριο...
16 σχόλια:
Αγαπητή Φλώρα...
Ο Καισαρίων είναι ένα από τα αγαπημένα μου του Καβάφη.Ήδη από το Πανεπιστήμιο ο Διαλησμάς (καθ.Ελλ.Φιλολογίας) μας το είχε διδάξει μαζί με τους Αλεξανδρινούς Βασιλείς και τον Τυανέα Γλύπτη. Διδάσκω Λογοτεχνία Θ.Κ. επτά χρόνια και το περιμένω κάθε χρόνο να πέσει...Τα θέματα ήταν όντως εύκολα και αναμενόμενα για ένα τέτοιο ποίημα "ποιητικής". Δεν ξέρω όμως αν τελικά τα παιδιά κατάλαβαν στη διάρκεια της χρονιάς τι σημαίνει "Ποίημα Ποιητικής" (;). Όσο κι αν επιμένουμε, τελικά οι περισσότεροι απλώς παπαγαλίζουν...
Προσωπικά θεωρώ ότι θα έχει πατώσει το μεγαλύτερο μέρος, ακόμα κι αν πολλά παιδιά είναι "ευχαριστημένα". Είμαι σίγουρη ότι δεν κατάλαβαν την ερώτηση για το παράλληλο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει ξανατεθεί με παρόμοιο τρόπο.Αμφιβάλλω αν τα παιδιά (και μιλώ για το πλήθος βέβαια) κατάλαβαν ότι με τη λέξη "αναφορά" η ερώτηση υπονοεί ομοιότητες...Τελοσπάντων, δε γράφω άλλα. Πάντως το θέμα είναι μεγάλο....
Άσχετο! Πιστεύεις ότι κατάλαβαν το κείμενο του Σεφέρη προχθές στην Έκφραση-Έκθεση;
Και πότε βρε Φλώρα κάναμε οι εκπαιδευτικοί μια κινητοποίηση... απεργία... κάτι τέλος πάντων αναφερόμενοι σε κάτι από αυτά που λες (κερασάκι), χωρίς να το πασάρουμε με οικονομικά θέματα (κυρίως τούρτα);
Αφού είναι γνωστό σε όλους και κυρίως σε μας ότι είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι (ούτε λειτουργοί της εκπαίδευσης, ούτε δάσκαλοι και τέτοιες τρίχες).
Αφού νοιαζόμαστε μόνο για τα λεφτά, πως να δουλέψουμε λιγότερες ώρες και ποιες είναι οι αργίες.
Αφού δεν έχουμε καθόλου πνευματικότητα.
Αφού δεν μας ενδιαφέρουν τα παιδιά και πως θα μεγαλώσουν.
Αφού οι περισσότεροι είμαστε ανεπαρκείς και δεν έχουμε ιδέα από παιδαγωγική.
Αφού δε μας απασχολεί καθόλου η μοίρα των συναδέλφων, με τους οποίους πίνουμε καφέ στο διάλειμμα, οι οποίοι είναι ωρομίσθιοι και τρέχουν να συμπληρώσουν ωράριο για να βγάλουν 300 ευρώ το μήνα. Τι μας νοιάζει άλλωστε.
Γιατί δεν κάναμε ποτέ μια απεργία διεκδικώντας να ανέβει ο κατώτερος βασικός μισθός των ιδιωτικών υπαλλήλων, των σύγχρονων σκλάβων;
Όλα αυτά θα ανέβαζαν το κύρος και το σεβασμό των εκπαιδευτικών στα μάτια του κόσμου και των μαθητών, μα... θέλει εκπαιδευτικούς μ' αρχίδια και όχι αρχίδια εκπαιδευτικούς.
(Κι όλα αυτά αναφερόμενος σε έναν μόνο παράγοντα τις εκπαίδευσης, γιατί αν δούμε και τους άλλους: γονείς, πολιτεία, κοινωνία, εκπαιδευτική πολιτική... άστα να πάνε.)
Αχ βρε Φλώρα, αχ καλή μου Φλώρα...
Εγώ δεν είμαι εκπαιδευτικός , είμαι όμως μανούλα με δυο μέλλοντικές μαθήτριες ... Πείτε μου τι πρέπει να κάνω ?? Πως εγω να βοηθήσω τα παιδιά μου , μήπως να μην τα στειλω καθόλου σχολείο ??
Τα γεγονότα είναι εξοργιστικά ...
Η δόλια η παιδεία ... όλοι νοιάζονται για την αμοίβη τους και κανείς για την ποιότητα των υπηρεσιων που προσφέρει ... εμ, βέβαια βλέπεις είναι δημόσιο , και αφου μπήκαν όλα καλά ...
Μήπως θα πρεπε και οι εκπαιδευτικοι να περνάνε κάθε τόσο σεμινάρια ?
Μήπως να δίνουν κι αυτοί εξετάσεις ??
Έμεινα άφωνος. Από πού να ξεκινήσω και από πού να τελειώσω. Θα ξεκινήσω με τα εξής! 1) Δεν φταίτε εσείς οι φιλόλογοι, εμείς τα ….. παιδιά φταίμε που βαριόμαστε από τα 13-14. 2) τα κορίτσια μπορεί να μην είχαν καθαρό μυαλό να γράψουν γιατί μόνο που σκέπτεσαι ότι κρίνεται η ζωή σου από αυτές τις εξετάσεις παθαίνεις σοκ!!
3) ΠΕΦ , ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ.. και πράσινα άλογα, πρέπει μα καταλάβετε ότι ζούμε στην ΕΛΛΑΔΑ 4) τα βιβλία όντος είναι μάπα ειδικά φέτος. ( 3 γυμνασίου)
5) στο δημοτικό εγώ συγκεκριμένα έγραφα 1 έκθεση το τρίμηνο, όχι ότι δεν ήθελα , αλλά τον δάσκαλο να ρωτήσετε , μόνο που έμπαινε στην τάξη βαριόταν. 6) αυτός ο μαθητής του 18 που λέτε , πρέπει να σκεφτείτε ότι μπορεί να νευριάσει βλέποντας την αναφορά σας σε αυτό. ΤΕΛΟΣ
Οχ! Φλώρα , το θέμα που θίγεις είναι τεράστιο!!! Από που ν' αρχίσει κάποιος και που να τελειώσει; Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να πάρουμε όλη την ευθύνη πάνω μας(ενα μέρος , ναι!). Ειδικά για τα βιβλία , τι να πρωτοπώ;;; Ασχολούνται με ασχετα πράγματα αντί να ασχοληθούν με βασικά και ουσιαστικά θέματα και μάλλον απευθύνονται σε λίγους.
Γιατί το παιδί στη Δ' Δημοτικού να ασχοληθεί με τις εγκλίσεις και τις οριστικές αντωνυμίες ,όταν ακόμα δεν έχει χωνέψει πιο βασικά πράγματα; Γιατί να διδαχθεί Σοφοκλή (έστω κι από μετάφραση) όταν η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι σαφώς δύσκολη για την ηλικία του; Τι θα κερδίσει από κάτι που δικαιολογημένα δεν καταλαβαίνει; Γιατί στην Ε Δημοτικού ζητάνε χρον. αντικατάσταση στο ρ. τίθεται;;;
Αυτό που ξέρω είναι ότι μαθαίνουμε να γράφουμε γράφοντας και μαθαίνουμε να διαβάζουμε διαβάζοντας. Τη φιλαναγνωσία και τις ευχάριστες γραπτές ασκήσεις θα έπρεπε να προωθεί το σχολείο.Είναι τυχαίο που τα παιδιά που γράφουν ωραία και σωστά είναι και καλοί αναγνώστες; Δε νομίζω...
Νομίζω πως το εκπ. συστημα απευθύνεται στους λίγους και το ενδιαφέρουν μόνο οι εξετασεις. Επί της ουσίας μηδέν! Ηθελα να 'ξερα αυτοί που γράφουν τα αναλυτικά προγράμματα κάθε τάξης έχουν δει ποτέ παιδιά αυτής της ηλικίας,έχουν δουλέψει σε σχολεία; Απορώ...
A! και κάτι ακόμα. Ο γραπτός λόγος στηρίζεται στον προφορικό. Αν δε δουλευτεί ο προφορικός λόγος πώς ζητάμε απ' τα παιδιά να γράψουν σωστά; Εδώ,όμως,παίζει σημαντικότατο ρόλο και η οικογένεια.
Αγαπητή Φλώρα ειλικρινά απορώ γιατί μένεις άναυδη από το γεγονός που περιγράφεις;
Μήπως και στα δικά μας χρόνια δεν ήταν έτσι τα πράγματα;
Τα ίδια ήταν και απαράλλακτα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι για να μπορέσει κάποιος να εκφράσει συγκροτημένες απόψεις, πρέπει πρωτίστως να είναι συγκροτημένη και ώριμη προσωπικότητα. Και ώριμη γίνεται μια προσωπικότητα – πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη – όταν κουραστεί για να κατακτήσει στόχους (ανεξάρτητα από την επιτυχία ή την αποτυχία).
Το δικό μας λάθος ως γονείς και το δικό σας ως εκπαιδευτικοί είναι ότι δεν θέλουμε να κουράζονται τα βλαστάρια μας. Προτιμάμε να τα βλέπουμε να χοροπηδάνε γύρω γύρω και να ξεφωνίζουν χαρούμενα, παρά να είναι ζαρωμένα σε ένα γραφείο προσπαθώντας να δαμάσουν τις ορμές της νιότης, αποχαυνωμένα σε ανούσιες και στείρες προτάσεις μαθηματικών ή λογοτεχνίας.
Εκτίμηση μου είναι ότι για να μάθει κάποιος κάτι πρέπει να τον ενδιαφέρει και τον ενδιαφέρει όταν ο δάσκαλος του δώσει να καταλάβει σε τι θα του χρησιμεύσει. Προσπαθήστε πριν την διδασκαλία να κεντρίσετε το ενδιαφέρον τους και νομίζω ότι η διαφορά θα είναι εκπληκτική. Και τέλος δώστε στα παιδιά μας στόχους. Αν δεν γίνουν καλύτεροι μαθητές σίγουρα θα γίνουν πιο υπεύθυνοι άνθρωποι.
Φιλιά....
Αγαπημένη Φλώρα.
Κατ' αρχήν συμπάσχω μαζί σου. Όσα έγραψες, και όπως τα έγραψες, με εκφράζουν απόλυτα. Έτσι το νιώθω κι εγώ. Μια βαριά πέτρα που πλακώνει το δόλιο τον φιλόλογο όλη αυτή η ένδεια -πνευματική, γλωσσική- των μαθητών. Δεν θέλω να νιώσω απολύτως υπεύθυνη για την παιδεία. Γιατί πρωτίστως το ερώτημα 'τι πρέπει να διδαχθούν οι μαθητές σε κάθε τάξη, για να πούμε ότι διδάσκονται τη γλώσσα τους;' νομίζω πως δεν έχει απαντηθεί από καμιά χώρα. Έπειτα, να μη μας βασκάνω, έχουμε και μια γλώσσα που ΄οσο και να τη διδάσκεις, ο πλούτος της θα μείνει ανεκμετάλλευτος. Διαβάζω λογοτεχνία από τα 14 και ακόμα μαθαίνω ελληνικά.
Όλοι είμαστε υπεύθυνοι συμφωνώ, γονείς, καθηγητές, υπουργείο, μαθητές, και ΜΜΕ (αν το πρότυπο είναι η Λάρα Κροφτ, γιατί να μάθω τι θα πει 'ψεγάδι';)Γιατί να μας ακούσει το παιδί μας όταν του πούμε να διαβάσει ένα λογοτεχνικό βιβλίο, τη στιγμή που του αρνούμαστε την παρουσία μας γενικά, κλείνουμε ως γονείς την πόρτα της επικοινωνίας, ώστε να μας μείνει χρόνος να ολοκληρωθούμε ως προσωπικότητες, να χαλαρώσουμε κι εμείς βρε αδερφέ. Χάνουμε την πρόσβαση στα παιδιά μας, αγαπητοί μου, και γι' αυτό τα παιδιά βρίσκουν πρόσβαση σε διάφορα σύγχρονα μέσα διασκέδασης, και δεν πάει να φωνάζουμε εμείς... Ναι, είμαστε πιο μορφωμένοι από τους γονείς μας ίσως, αλλά πόσο πιο κοντά στα παιδιά μας είμαστε; και το λέω αυτό εγώ, που για να γράψω αυτές τις αράδες αρνήθηκα στην κόρη μου να πάμε να παίξουμε βόλευ, για να κάνει ένα διάλειμμα από τα μαθήματά της. ένοχοι, λοιπόν, φλώρα μου. Δεν έχει σημασία ποιος πρώτος και ποιος τελευταίος... και τα παιδιά μαζί.
Αλλά ίσως αν τους εξομολογηθουμε ότι είναι πέλαγος η ελληνική γλώσσα, ότι θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε μόνο μια γωνίτσα αυτού του ωκεανού, κι αν προσπαθήσουμε να κάνουμε πιο συνειδητά τη δουλειά μας, ως λειτούργημα, ίσως κάτι πετύχουμε...
Να ξέρεις ότι κρούοντας τη θύρα, αυτή θα ανοίξει κάποια στιγμή. Δούλευε με την αγάπη σου, αγαπημένη μου φίλη. Δούλευε με την καρδιά σου και ίσως ελαφρώσεις λίγο τις ενοχές σου. Αφού οι άλλοι δεν νιώθουν ενοχές για τα βιβλία που παρέχουν στα σχολεία, ας νιώσουμε εμείς, που φαίνεται ότι δεν έχουμε το δικό τους το πετσί... Κι ας έχουμε την καλή πρόθεση να τους δικαιολογήσουμε, ότι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Αλλιώς δηλητήριο θα ποτίσουμε τα παιδιά μας. Θα μισήσουν κι αυτό που τους παρέχεται. Κι είναι κακός οδηγός η υπερβολική δημοκρατία και η απαξίωση αυτού που μας χαρίζεται. Ποιος ξέρει πού θα μας οδηγήσει; Με έμπνευση ας δουλέψουμε, με αγάπη δική μας, κι ο Θεός βοηθός παιδιά!
Εδώ chicumita.
Αν μπορείτε στείλτε μου το επίθετό σας, (στο email μου αν δεν το κοινοποιείτε) atzavella@e-tipos.com
Δεν το έχω σημειώσει σωστά και δεν θέλω να κάνω λάθος..
Ευχαριστώ!!!!
Φλώρα, είδα στο μπλογκ του Βασίλη ένα βίντεο από την "καινοτόμο δράση" σας. Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!
Μακάρι να ήμασταν συνάδελφοι από κοντά. Θα γινόταν Ο ΚΑΚΟΣ ΧΑΜΟΣ. Σε είδα κιόλας σε ένα καρέ.
Αιέν αριστεύειν, φίλη μου!!
διαβάζω.. διαβάζω.. διαβάζω.. έφριξα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ήμουν 3η δέσμη.. τα φιλολογικά ήταν το καλύτερό μου.. η λογοτεχνία τώρα πια, αγαπημένο χόμπυ (διαβάζω γύρω στα 10 βιβλία το μήνα)....
ακούω και "διαβάζω" την σημερινή νεολαία, το "αύριο" της Ελλάδας.. και βουρκώνω.........!!!!!!!
Ήρθε η ώρα τώρα να απαντήσω στα σχόλια... Συγνώμη που αργώ. Πάντως δεν ξεχνώ...
Λοιπόν αγαπητή συνάδελφε twinkle πώς να σου απαντήσω αν κατάλαβαν το κείμενο του Σεφέρη για την έκθεση;
Αν δεν είχα δει τα γραπτά της λογοτεχνίας θα σου απαντούσα με σιγουριά: "φυσικά το κατάλαβαν τα παιδιά... αλλοίμονο!"
Τώρα δεν απαντώ τίποτε. Δεν ήμουν επιτηρήτρια εκείνη την ημέρα κι έτσι δεν είδα γραπτά έκθεσης...
Διδάσκεις θεωρητική κατεύθυνση λογοτεχνία; Τέλεια. Σε ζηλεύω! Εγώ μόνο μία χρονιά το δίδαξα...
Τώρα είμαι Γυμνάσιο... Αλλά πού θα μου πάει; Θα γυρίσω Λύκειο μια μέρα!
Αχ Γιώργο μου!
Έχεις τόσο δίκιο! Αν δεν έχει οικονομικά αιτήματα δεν κατεβαίνει απεργία στο χώρο μας... (αλλά νομίζω και σε κανέναν χώρο, για να είμαστε ειλικρινείς)...
Όμως, νομίζω πως όλοι οι συνάδελφοι ενδιαφέρονται για το πρόβλημα της γλωσσικής πενίας των παιδιών μας. Δεν αναφέρομαι μόνο στους φιλολόγους και τους δασκάλους, αλλά σ' όλους! Άφού όλοι ή οι περισσότεροι τέλος πάντων, είναι γονείς, θείοι... φίλοι μαθητών. Όλους μας αγγίζει το θέμα.
Δεν διαφωνώ με το ότι είμαστε ανεπαρκείς... Είμαστε!
Αλλά αν ενώσουμε τις δυνάμεις μας ενάντια στη λαίλαπα της τηλεόρασης, θα βάλουμε έστω ένα μικρό λιθαράκι στο φράγμα ενάντια στην κυριαρχία της εικόνας. Αν διαβάζουμε εμείς και μας βλέπουν τα παιδιά μας είναι κάτι. Κι όταν γενικά τονίζουμε ότι η γλώσσα είναι φορέας πολιτισμού που πρέπει να σεβόμαστε... Ξέρω γω;
Τι να πω;
Ας κάνουμε κάτι!
Ιφιγένεια,
σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ! Κι εγώ έχω δυο γιους (4 ετών ακόμα) κι αναρωτιέμαι πώς θα τους εμπνεύσω την αγάπη στο διάβασμα. Ήδη ο ένας δεν πολυθέλει τα βιβλία... Δεν υπάρχει νομίζω συνταγή για να βοηθήσεις τα παιδιά σου. Φυσικά θα τα στέλνεις στο σχολείο. Ό,τι κερδίσουν από κει καλό είναι. Μα το πιο βασικό, νομίζω, είναι το παράδειγμα που τους δίνεις εσύ η ίδια διαβάζοντας (που είμαι σίγουρη ότι το κάνεις). Από κει και πέρα οι ωραίες συζητήσεις μέσα στην οικογένεια, οι επισκέψεις σε εκθέσεις βιβλίου, η προτροπή να γράφουν ημερολόγιο τα κορίτσια σου (αν τους αρέσει η ιδέα) είναι στοιχεία βοηθητικά...
Συμφωνώ πάντως ότι εμείς οι καθηγητές έπρεπε να περνάμε σεμινάρια και βεβαίως να αξιολογούμαστε... για να μη ... γαϊδουρεύουμε...
Φιλίπ
συμφωνώ πως τα κορίτσια που έγραφαν είχαν ιδιαίτερο άγχος... αλλά όσο άγχος και να έχεις, αν ξέρεις να γράφεις σωστά, θα γράψεις σωστά (μπορεί να μη σου έρθει η τέλεια έμπνευση... αλλά δεν μπορεί να γράφεις ασυνταξίες κι ανορθογραφίες)...
Όσο για τον μαθητή του 18, που λες, δεν νομίζω να έχει πρόβλημα που αναφέρθηκα σ' αυτόν. Εξάλλου δεν είπα το όνομά του. Αφού τον ξέρουμε κι οι δυο: είναι άνετος τύπος...
Δυσλεξικέ δάσκαλε,
με καλύπτεις απόλυτα.
Γράφοντας μαθαίνουμε να γράφουμε...
Η οικογένεια... κορυφαίο ρόλο παίζει...
Τι θα κάνουμε, όμως, δάσκαλε; Δεν λες κι εσύ μια γνώμη;
Δεν πρέπει να αντιδράσουμε;
Ωραία... Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο κωφεύει και αδιαφορεί... Εμείς, όμως τι κάνουμε; Μου λες;
Αpythane
συμφωνώ. Πρέπει να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών, να τους πείσουμε ότι θα τους χρησιμεύσει το διάβασμα στη ζωή τους. Πώς, όμως; Εδώ είναι το θέμα.
Καλά, δεν τα παρατάμε μπροστά στη δυσκολία του εγχειρήματος. Θα παλαίψουμε με νύχια και με δόντια.
Αλλά, αν ενωθούμε όλοι οι εκπαιδευτικοί θα είναι καλύτερα. Και αν οι γονείς συμπλεύσουν μαζί μας τότε μπορεί και να ... γυρίσει ο ήλιος (μα θέλει δουλειά πολλή...)
Τέλος πάντων... Φιλιά πολλά συνομήλικε, συντοπίτη, συμπλοκίτη!
Στέλλα, μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να δουλεύαμε μαζί σε ένα σχολείο!
Πολύ θα μου άρεσε, αλήθεια!
(Για το πρώτο σχόλιο, θα σου τα στείλω σε ηλεκτρονικό μήνυμα... εδώ ο χώρος δεν με φτάνει)...
Φιλάκια συναδελφικά, συναγωνιστικά!
Ζαχαρούλα...
συνέχισε να διαβάζεις!
Είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας, για να πείσουμε και τα παιδιά να το κάνουν!
Να λες τους τίτλους των βιβλίων που σου άρεσαν και στους γύρω σου. Έτσι εξαπλώνεται η έννοια του διαβάσματος... Στόμα με στόμα... τα καλά βιβλία μπαίνουν σε όλα τα σπίτια... Ε... κι οι μαθητές κάτι μυρίζονται από αυτά τα πάρε δώσε των βιβλίων. Και ζηλεύουν.
Θα πάρουν κάποια στιγμή το βιβλίο να το ανοίξουν... θα γλυκαθούν, θα διαβάσουν. Πού θα πάει;
Αχ αν υπηρχαν περισσοτεροι καθηγητες που να νοιαζονταν! Σημερα το πρωι ακουγα δυο κοριτσακια στο τρολεϊ που συζητουσαν για τις καθηγητριες τους στη λογοτεχνια καλη ωρα. Λοιπον, το ενα ελεγε ολο απογοητευση οτι δεν τους εχει κανει σχεδον κανενα κειμενο, μονο 2 διαγωνισματα και οταν τους κανει αναλυση κειμενου, απλα κανει εναν μονολογο, ο,τι προλαβαινουν σημειωνουν και αν εκφρασουν καποια απορια η απαντηση ειναι: "Μια φορα τα λεμε, δεν μπορω να τα ξαναλεω"! Τι να πεις τωρα;;;
Εκεινο το νεαρο αγορι στο Λαζοπουλο τα ειπε ολα: " δεν θελουμε να μας εξαναγκαζουν να διαβασουμε, αλλα να μαε πεισουν να διαβασουμε"!
Κριμα, κριμα, κριμα!Η γενια αυτη βαλλεται απο αδιαφορια σε ολους τους τομεις και απο τους γονεις και απο την πολιτεια και απο τους καθηγητες. Αγχος, πιεση και κενο γνωσεων!
Δημοσίευση σχολίου