Ποίημα, ρητό και ζωγραφικός πίνακας...

Μετά από πρόσκληση της φίλης μου roadartist , παίζω το παρακάτω μπλογκομπαίχνιδο, το οποίο μου αρέσει πολύ!!!

Καλούμαστε να αναφέρουμε κάποιο ρητό ή ποίημα (ή και τα δύο) και κάποιο έργο τέχνης που μας έχει επηρεάσει στην ζωή μας.

Λοιπόν...

1) Ποίημα

Εδώ δεν δυσκολεύομαι καθόλου. Θα βάλω το αγαπημένο μου.

Είναι του Οδυσσέα Ελύτη

από τον "Ήλιο τον Πρώτο"...

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες.
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
αδερφάκι του σύννεφου!

Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο,
άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι.
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες,
τα πιο χρωματιστά.

Βαθιά-βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου,
ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα.

Είδες το κύμα των φυτών όπου έπαιρνεν η πάχνη,
το πρωινό λουτρό της το φύλλο της φραγκοσυκιάς,
το γεφυράκι στη στροφή του δρόμου
αλλά και τ' αγριοχαμόγελο.

Σε μεγάλους χτύπους δέντρων.
Σε μεγάλα λιοστάσια παντρειάς
εκεί που στάζουν από τα ζουμπούλια δάκρυα.
Εκεί που ανοίγει ο αχινός τους γρίφους του νερού,
εκεί που τ' άστρα προμηνούν τη θύελλα.

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο,
στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!

Γιατί το αγαπώ ξέχωρα;
Δεν μπορώ να απαντήσω το γιατί. Έτσι, απλά, καθώς το διάβασα τρύπησε την καρδιά μου και μπήκε μέσα της. Και από τότε που το πρωτοδιάβασα μέχρι σήμερα μένει εκεί...
(Από μικρή είχα βέβαια αδυναμία στα πιτσιρίκια, στις αταξίες, στη θάλασσα, στα όνειρα - ειδικά τα "ακούρευτα"... ίσως γιαυτό μιλάνε μέσα μου αυτοί οι στίχοι).

2) Ρητό

Να πω καταρχήν ότι τρελαίνομαι για ρητά! Σε όλες τις φωτοτυπίες που μοιράζω στα παιδιά γράφω και κανα δυο τέτοια... Εννοείται πως τα βιβλία μου είναι κατασημαδεμένα με σκέψεις, στίχους και γνωμικά...

Τα πιο αγαπημένα μου, όμως, και που τα έχω συνεχώς στη σκέψη μου είναι τα εξής:

α) "Κι αν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς, τότε ... αγάπησε αυτό που κάνεις"
β) "Η εργασία θα φέρει την αξία"

Να πω την αλήθεια, τα σκέφτομαι πολλές φορές και μου δίνουν δύναμη σε διάφορες φάσεις της ζωής μου (π.χ. όταν σιδερώνω, γενικά όταν κάνω δουλειές του σπιτιού, πριν μπω σε ένα "δύσκολο" και βαριεστημένο τμήμα, το καλοκαίρι όταν χάνω τα μπάνια μου και είμαι αναγκασμένη να κάνω κάτι άλλο κλπ)...

3) Ζωγραφικό έργο

Το πιο δύσκολό μου ήταν να διαλέξω αυτό.
Πέρα από το ότι μου αρέσουν πολλοί πίνακες, πολλοί ζωγράφοι, πολλές εποχές κλπ...
το πιο δύσκολο ήταν να πω γιατί με άγγιξε το συγκεκριμένο έργο, πώς επηρεάζει τη ζωή μου.

Μετά από σκέψη, λοιπόν, διαλέγω το "Γιάντες" του Γύζη.



Θα μου πείτε: γιατί;
Το βλέμμα του κοριτσιού αυτού μπαίνει μέσα μου. Νιώθω πως είναι η αιώνια γυναίκα, η ελληνίδα κόρη, που στηρίζει την οικογένεια, που έχει μία αγκαλιά γεμάτη αγάπη για τον καθένα, που η ζωή τη φορτώνει βάσανα μα εκείνη ελπίζει.
Κάτι μου λέει πως αυτή η κοπέλα έχει δύναμη ψυχής να αντέξει και να στηρίξει τον κόσμο μας, να του δώσει κουράγιο και να συνεχίσει να προχωρά.
Κι ας φοράει το μαύρο της μαντήλι.
Τα μάτια της είναι φωτιές.
... όπως λέει κι ο Μέλιος για την αγαπημένη του Αγράμπελη (από το "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα")... "τα μάτια της δυο πυρκαγιές μες στη νύχτα".
Έτσι. Η γυναίκα. Η γλυκειά πυρκαγιά του κόσμου. (Δεν πάει τέλεια και το κόκκινο φόντο ως φωτιά;)

Θα μου πείτε, με μένα πώς σχετίζεται;
Νιώθω και γω συνέχεια αυτής της γυναίκας, αυτού του κοριτσιού που γίνεται γυναίκα, νιώθω και γω στις πλάτες μου το βάρος της ευθύνης του να είσαι γυναίκα.
Είμαστε όλες η ίδια γυναίκα, που γεννιέται, γεννάει, γερνάει, πεθαίνει και τη θέση της παίρνει η επόμενη...
Αυτά...

Καλώ λοιπόν όποιον θέλει να παίξει αυτό το μπλογκοπαίγνιον, μα ιδιαίτερα θα καλέσω
την Στέλλα, την άστρια, τον π.κ., τη Ζαχαρούλα, την Ιφιγένεια, τον "rider on the storm", την Αίγλη, την twinkle, την Βασιλική, την Αλίκη, τον δυσλεκτικό δάσκαλο, την Άννα, τα e-λεύθερα θρανία, τα κορίτσια του μουσικού ονειροπίνακα, τους e-nigmatic school thinkers, τους openmindedfox, τις schooliganfreaks και τις graffitygirls!!

Α... καλώ στο παιχνίδι αυτό και τη φοβερή και τρομερή ομάδα της Χουακίνα!!!
Θέλω και από εδώ να συγχαρώ τους μεγάλους και άξιους νικητές του διαγωνισμού Xeblogare... που είναι και ιδιαιτέρως ΦΙΛΟΤΕΧΝΟΙ!!!