Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Revival of the Olympic games in our school!!


Την τελευταία Παρασκευή του διδακτικού έτους στο άλσος που βρίσκεται δίπλα στο σχολείο μας και συγκεκριμένα στο χώρο που είναι γνωστός ως "πατινάζ" είπαμε να κάνουμε... μία μικρή αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων: τελετή αφής της Ολυμπιακής φλόγας και τρία αγωνίσματα: δρόμος, δίαυλος δρόμος και άλμα εις μήκος. Συμμετείχαν μαθητές του σχολείου μας και έβαλαν τα δυνατά τους για έναν ... "Ολυμπιακό τίτλο".


Ήταν πολύ ευχάριστη η ατμόσφαιρα, ωραίο το θέαμα κι έτσι έκλεισε η χρονιά με πανηγυρικό και εορταστικό τρόπο!




Συγχαρητήρια στους δύο "Ολυμπιονίκες" μας:

στον Βαγγέλη Νικολαρέα που βρήκε πρώτος στο δρόμο



και πρώτος στο άλμα εις μήκος



και στον Αντώνη Αρβανίτη που πρώτευσε στο δίαυλο δρόμο


Αξίζουν συγχαρητήρια, όμως, και σε όλους τους συμμετέχοντες μαθητές!



















Άλλωστε, αυτό είναι το μήνυμα των αρχαίων μας προγόνων: σημασία δεν έχει η νίκη τόσο, όσο η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!

Να πούμε ένα ευχαριστώ κι ένα μπράβο στα γλυκά κορίτσια που δέχτηκαν να συμμετάσχουν στην τελετή αφής της Ολυμπιακής φλόγας: Γεωργία Ιατρού, Αναστασία Ασημακοπούλου, Δήμητρα Λαζαρίδου, Τζένη Τσαμουρά.






Πολλά ευχαριστώ και στις καθηγήτριες που βοήθησαν, τη φιλόλογο Δήμητρα Μπαλιάμη, που μίλησε στους μαθητές για την αξία του Ολυμπιακού ιδεώδους, την Τεχνολόγο Πηγή Μαρτίνου και την καθηγήτρια Καλλιτεχνικών Ιόλη Λειβαδά!


... Άξιοι και οι δύο camera men,ο μουσικός μας, Δημήτρης Μπλατσούκας και ο μαθητής της Γ΄ γυμνασίου Νίκος Παπαθωμάς!


Τα πιο πολλά συγχαρητήρια, φυσικά, αξίζουν στον κορυφαίο γυμναστή μας, Λεωνίδα Ευαγγελάκη!


που εκτός από γυμναστής είναι και μέγας φωτογράφος!



Επίσης οφείλουμε ευχαριστίες στον φίλτατο συνάδελφο της αγγλικής, Βασίλη Λούβαρη που έκανε το μοντάζ του βίντεο και το ανέβασε στο youtube. Απολαύστε το!

Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Μια γενιά που δεν ξέρει να γράφει...



Είμαι συγκλονισμένη.
Θα μου πείτε: σιγά, εσύ τώρα ανακάλυψες την Αμερική;
Ε, λοιπόν, ναι!
Το πρωί, λοιπόν, ήμουν επιτηρήτρια στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Εξεταζόμενο μάθημα: Λογοτεχνία!
(Χάρηκα - λέω μέσα μου: ωραία! Το αγαπημένο μου!)

Μπαίνω στην αίθουσα, αντικρύζω ένα μπουκέτο άπό πανέμορφα κορίτσια (πέσαμε στη θεωρητική κατεύθυνση, βλέπετε - ένα μόνο αγόρι ήταν εκεί μέσα) και πιάνω την κουβέντα. Μιλήσαμε για Καρυωτάκη, για Πολυδούρη... λέγανε ιδέες... μου άρεσε πάρα πολύ. Τέλεια! Περίμενα με χαρά να δω τα γραπτά τους.
Αμ... τα είδα... και δεν χάρηκα καθόλου, σας βεβαιώ!

Το ποίημα που έπεσε ήταν ο "Καισαρίων" του Καβάφη.
Τα θέματα, κατά γενική ομολογία, ήταν πανεύκολα.

Κι όμως, όταν άνοιξα να διαβάσω τα τετραδιάκια... έπαθα.
Καλέ, τι ασυνταξίες, τι ανορθογραφίες, τι άρρητα ρήματα... τι χάος!
Τους βάλανε ως παράλληλο κείμενο ένα ποίημα του Α. Δημουλά με τίτλο: Καβάφης.
Εννοείται, λοιπόν, ότι αυτά που γράφει το ποίημα αναφέρονται στον Αλεξανδρινό μας ποιητή κι όχι στον ίδιο τον Δημουλά. Αμ, δε που εννοείται! Μόνο 3 γραπτά από τα 13 που πήραμε το είχαν καταλάβει. Τι να πρωτογράψω από τα μαργαριτάρια;
Γράφει μία μαθήτρια: "Το ποίημα ανήκει στα ιστορικά - ηδονιστικά ποιήματα του Καβάφη" (νέα κατηγορία αυτή!)
Γράφει μια άλλη κοπέλα: "Ο συγγραφέας (τον ποιητή εννοεί) αναφέρεται στη φαντασία που όλοι κάνουμε" (πώς κάνουμε ράφτινγκ; Κάνουμε και φαντασία! Ένα ρήμα για όλα... πού να ψάξουμε τώρα κάτι πιο ειδικό;)
... ... ...
Μα, έλεγα μέσα μου: Αυτά τα μάτια που λίγο πριν με κοίταζαν και μιλάγαμε... ήταν τόσο έξυπνα, τόσο γεμάτα νόημα...
Πώς γίνεται τώρα να γράφουν αυτές τις ασυναρτησίες;

Με έπιασε ψυχοπλάκωμα.
Και ήταν, πιστέψτε με, αξιόλογα κορίτσια. Αλήθεια.

Φταίω, είπα μέσα μου.
Εγώ, ναι, ναι, εγώ τα φταίω όλα!
Είμαι φιλόλογος. Απ' τα χέρια μου περνάνε όλα αυτά τα παιδιά (δεν έχει σημασία αν είναι τα συγκεκριμένα). Τι κάνουμε συνάδελφοι;
Αφήνουμε ένα έγκλημα να διαπράττεται μπροστά στα μάτια μας... κι εμείς; Τίποτα.

Αυτά τα γραπτά μου φάνηκαν σαν καταδικαστική απόφαση Ανώτατου Δικαστηρίου, που με φυλακίζει ισόβια για παραμέληση καθήκοντος! Δεν μου φάνηκαν. ΗΤΑΝ!!!



Αυτή η ΠΕΦ (Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων) το έχει καταλάβει ότι τα παιδιά μας δεν ξέρουν να γράφουν; Η ΟΛΜΕ, η ΔΟΕ... αυτές τι λένε;
Από αυτά τα κορίτσια κάποιες θα μπουν στη Φιλοσοφική. Θα διδάξουν μετά...
Δεν πρέπει κάτι να κάνουμε;

Αχ... αυτά τα βιβλία της γλώσσας έχουν αποδείξει ότι ΑΠΕΤΥΧΑΝ!Α-ΠΕ-ΤΥ-ΧΑΝ! Γιατί δεν τα εξορίζουμε μια και καλή και να ξαναπάμε στον παλιό καλό τρόπο: να γράφουμε τη μία εβδομάδα έκθεση, την άλλη να διορθώνουμε;
Πέστε μου, τι σημασία έχει να μάθουν τα παιδιά ότι η κιθάρα είναι υπώνυμο του "Έγχορδα"; Θα το χρησιμοποιήσει κανείς ποτέ; Γιατί χάνουμε τόσες πολύτιμες ώρες με χαζοθεωρητικά μαθήματα (ελεύθερες αναφορικές προτάσεις .... μμμ κι είχαμε μία σκασίλα!)Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς μαθαίνουμε στους μαθητές μας ... δυαδικά και κλιμακωτά αντίθετα... Μα... είμαστε καλά; Χάνουμε πολύτιμο χρόνο μέσα στη χρονιά με την αγωνία να βγάλουμε την ύλη και δεν προλαβαίνουμε να βάζουμε στα παιδιά να γράφουνε εκθέσεις κι ούτε να τις διορθώνουμε καλά καλά...

Και στο δημοτικό... γράφουνε λέει : "Σκέφτομαι και γράφω". Ναι... μόνο που το "γράφω" είναι μία ή δύο παράγραφοι...
Βρήκα σε κάτι παλιά τετράδια... μία έκθεση του αδερφού μου (που σαρανταρίζει τώρα) από την Πέμπτη δημοτικού που είναι πολυσέλιδη και γράφει για τον καστανά... Αν την έπαιρνα σήμερα από μαθητή Γυμνασίου, θα ήμουν ευτυχής...

Τα παιδιά μας δεν φταίνε. Εμείς φταίμε. Οι μεγάλοι. Όλοι μας!
Θα μου πείτε... αμ, δεν ξεστραβώνονται κι αυτά τα παλιόπαιδα να πάρουν ένα βιβλίο να διαβάσουν! Ναι, εντάξει. Δεν διαβάζουν, αλλά γιατί;
Καλά. Πάλι τα πυρά εναντίον μας. Εμείς οι δάσκαλοι δεν τα εμπνέουμε τα παιδιά. Ωραία...

Αλλά και το σύστημα; Υπάρχει εκπαιδευτικό σύστημα ναι ή όχι; Αφήνουμε στον... πατριωτισμό των παιδιών το διάβασμα;

Αν τους βάζαμε, κ. Υπουργέ, υποχρεωτικά κάθε χρόνο στο μάθημα της Λογοτεχνίας να διαβάσουν 6 - 8 λογοτεχνικά βιβλία απαραιτήτως για να περάσουν την τάξη, δεν θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα; Ναι.
Θα ξεσηκωνόντουσαν οι γονείς; Κακώς. Αν θέλουν το καλό των παιδιών τους, πρέπει να τους κλείσουν το game boy, το msn messenger, το counter strike, lineage, pro και τα συναφή και κυρίως... να πατήσουν εκείνο το κόκκινο κουμπί του τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης...
Τα παραλέω, το ξέρω. Όλα, αν γίνουν με μέτρο, δεν ενοχλούν...
Δεν πρέπει όμως να αφήνουμε τη νέα γενιά να γίνει θύμα της μονοκρατορίας της εικόνας...

... Να μιλήσω, επίσης, για το μέγα πρόβλημα της χρήσης των greeklish και τα ολέθρια αποτελέσματά της στη συγγραφή εκθέσεων;
Ένας μαθητής μου (του 18 παρακαλώ... όχι στην έκθεση, στα άλλα) έγραψε το "ξέρω" με κσ αντί ξ... Το πιστεύετε, ναι ή όχι; Αλήθεια είναι!

Αχ... Πρέπει να δράσουμε. Να κάνουμε κάτι!
Να μαζέψουμε υπογραφές, ξέρω γω; Να πάμε στον ίδιο τον Υπουργό και να του βροντήσουμε την πόρτα; Να γράψουμε άρθρα στις εφημερίδες; Να το συζητάμε μεταξύ μας; Όλο και κάποιοι θα επηρεαστούν...

Ως πότε θα μεγαλώνουμε γενιές παιδιών αγραμμάτων;
Κύριε υπουργέ, το έχετε καταλάβει ότι δεν ξέρουν να γράφουν;

Εγώ σήμερα το συνειδητοποίησα.
Και έχω μια μυλόπτερα τώρα στο στήθος.

Τα παιδιά μας κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Ας τους δώσουμε ένα χέρι βοηθείας! ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ!!!!


Πρέπει να βρουν τις λέξεις που χρειάζονται για να εκφραστούν... και να περπατήσουν πιο στέρεα προς το αύριο...

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Μεγάλη αναμέτρηση! TEACHERS VS STUDENTS!!



Στο σχολείο μας έληξε σήμερα το τουρνουά ποδοσφαίρου, με νικήτρια παρακαλώ την ομάδα των... καθηγητών! Παρά τα πικρόχολα σχόλια διαφόρων που αποκαλούσαν την ομάδα πουρέιντζερς... η ΟΜΑΔΑΡΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΜΑΣ νίκησε περίτρανα και απόλυτα δίκαια στους δύο αγώνες με τους μαθητές: τον πρώτο με σκόρ 6-4 και τον δεύτερο και τελικό αγώνα με σκορ 7-5!

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους δυναμικούς παίκτες που σκόραραν!!!
Έπαιξαν οι ακόλουθοι εξαίρετοι συνάδελφοι: κ. Αργύρης Πούλος, γυμναστής, κ. Γιώργος Κωνσταντινέας (χημικός), κ. Κώστας Πενταγιώτης (μαθηματικός), κ. Λεωνίδας Ευαγγελάκης (γυμναστής), κ. Γιώργος Γεωργουλόπουλος (χημικός), κ. Χρήστος Νασιούλας (γυμναστής του Λυκείου - φιλική συμμετοχή).
Θα πρέπει να σημειώσουμε και τους αξιόμαχους παίκτες της ομάδας των μαθητών: Έρντι Τσότα, Νίκο Μήτση και Γρηγόρη Ρούπι.

Όπως καταλαβαίνετε ένα τέτοιο ματς δεν μπορούσε να μην έχει παλμό στις κερκίδες, οι οποίες φλέγονταν διαρκώς από συνθήματα. Στα γκολ έξαλλοι πανηγυρισμοί και με τη λήξη του αγώνα το γήπεδο γέμισε φιλάθλους που σήκωσαν στα χέρια τους πρωταγωνιστές της νίκης...
Ωραίες στιγμές!




























ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑΡΑ... τι να λέμε τώρα;

Τρίτη 6 Μαΐου 2008

Waiting for the Spanish team to come...

Μα... τι γράφουν;




και βάφουν...


και ξαναβάφουν... και φτιάχνουν και αστέρια...


και ανοίγουν τα χέρια ...


και γονατίζουν και ακούνε και χιπ χοπ ...


και χορεύουν και breakdance...


Γράφουν:
BIENVENIDOS AMIGOS EPAGNOLES! ... Δηλαδή... ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΦΙΛΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ!

WELCOME SPANISH FRIENDS!
Και εξηγώ γιατί όλη αυτή η φασαρία...
Αύριο έρχονται στην Ελλάδα τα παιδιά από την Ισπανία!
Ποια είναι αυτά;
Λοιπόν... το σχολείο μας έχει αδελφοποιηθεί ηλεκτρονικά με το Λύκειο Rei Pastor της Albacete, μιας όμορφης πόλης που βρίσκεται κοντά στην Βαλένθια της Ισπανίας.
Το αεροπλάνο τους φτάνει στις 4.15 αύριο. Θα πάμε να τους υποδεχτούμε.
Να μη φτιάξουμε κι ένα πανώ για το καλωσόρισμα;
Ε... τι λέτε;

Πάμε με το βιβλίο!!!!

Πάμε με το βιβλίο!!!!