Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ, Ο. ΕΛΥΤΗΣ


Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα



Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη
του κόλπου των νερών Έχει ο Θεός


Περάσανε τα χρόνια φύλλα ή βότσαλα
Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν
Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους
Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια.
Τι γύρευα όταν έφτασες βαμμένη απ' την ανατολή του ήλιου


Με την ηλικία της θάλασσας στα μάτια
Και με την υγεία του ήλιου στο κορμί - τι γύρευα


Βαθιά στις θαλασσοσπηλιές μες στα ευρύχωρα όνειρα
Όπου άφριζε τα αισθήματά του ο άνεμος
Άγνωστος και γλαυκός, χαράζοντας στα στήθια μου
το πελαγίσιο του έμβλημα


Με την άμμο στα δάχτυλα έκλεινα τα δάχτυλα
Με την άμμο στα μάτια έσφιγγα τα δάχτυλα
Ήτανε η οδύνη -
Θυμάμαι ήταν Απρίλης όταν ένιωσα πρώτη φορά το ανθρώπινο
βάρος σου
Το ανθρώπινο σώμα σου πηλό κι αμαρτία
Όπως την πρώτη μέρα μας στη γη
Γιόρταζαν τις αμαρυλλίδες - Μα θυμάμαι πόνεσες
Ήτανε μια βαθιά δαγκωματιά στα χείλια
Μια βαθιά νυχιά στο δέρμα κατά κει που χαράζεται παντοτινά του
ο χρόνος
Σ' άφησα τότες


Και μια βουερή πνοή σήκωσε τ' άσπρα σπίτια
Τ' άσπρα αισθήματα φρεσκοπλυμένα επάνω
Στον ουρανό που φώτιζε μ' ένα μειδίαμα.


Τώρα θα 'χω σιμά μου ένα λαγήνι αθάνατο νερό
Θα 'χω ένα σχήμα λευτεριάς ανέμου που κλονίζει
Κι εκείνα τα χέρια σου όπου θα τυραννιέται ο Έρωτας
Κι εκείνο το κοχύλι σου όπου θ' αντηχεί το Αιγαίο.

6 σχόλια:

Άστρια είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση με πετυχημένο συνδυασμό στίχων και φωτογραφιών. Την καρδιά του καλοκαιριού μας θύμησες και τον αγαπημένο Ελύτη, για να ονειρευόμαστε.

Ανταπαντώ:
"Αρχή του κόσμου πράσινη
κι αγάπη μου θαλασσινή
Την κλωστή σου λίγο λίγο
τραγουδώ και ξετυλίγω "

(Από ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, Οδ. Ελύτης)

φιλιά και ένα δροσερό βραδάκι:))

Kwtsos είπε...

Kυρία, εξαιρετική ανάρτηση!

Σοφία Αρμελινιού είπε...

Η σύνθεση κειμένου-φωτογραφιών μπήκε στο γραφείο σα δροσερό αεράκι και έδωσε άλλη πνοή στη μονότονη μέρα.
Σ΄ ευχαριστώ!

Αννα είπε...

Ωραιες εικονες ομορφη αναρτηση...
Να περνας ομορφα και αν κατεβεις Κρητη κερναω καφεδάκι!!!

P. Kapodistrias είπε...

Ελύτης, ο αγαπημένος μου Ποιητής!
Σπουδαία καλοκαιρινή ανάρτηση! Δροσιά ποιΗτική = ποιΟτική!!!

Καλά μπάνια!

Flora είπε...

Αγαπητοί φίλοι...

Συγχωρέστε με,
που θα αρχίσω ανάποδα την απάντηση στα σχόλιά σας
μα θέλω να χαιρετίσω πρώτα τον π. Παναγιώτη που ήρθε στο μπαλκονάκι μου!
Μεγάλη μου τιμή!!!! Ο Π.Κ.!!!!!
Ένας ποιητής εδώ! Προχτές είχα μπει σε ένα site με σύγχρονη ελληνική ποίηση και είδα ποιήματά σας. Υποκλίνομαι! (το εννοώ)
Καλόδεχτος... δεν έχω ιδέα τι να κεράσω...
Λοιπόν... θα σας κεράσω ένα στιχάκι αγαπημένο μου:
"Μόνο αν αφεθείς στο κενό υπάρχει ελπίδα να πιαστείς από κάπου", του Ο. Ελύτη
(Σκέφτομαι ότι έτσι κάπως πέφτει ο άνθρωπος στην αγκαλιά του Θεού... σαν να πέφτει σε κενό...)

Άστρια, γλυκειά μου
ευχαριστώ για την ανταπάντηση και υπόσχομαι να σου κάνω μία ειδική αφιέρωση ποιητική (μόλις βρω χρόνο) Δεν ξεχνώ την προσκλησούλα σου. Σε λίγες μέρες θα απαντήσω.

K.M. Eυχαριστώ που έρχεσαι και που διαβάζεις ποίηση. Να είσαι καλά...

twinkle
ξέρω πως είναι να δουλεύεις σε γραφείο (έχω κάνει τρία χρόνια στο ΥΠΕΠΘ) και καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Καλή και γλυκειά μέρα να έχεις...

Άννα μου
ναι, λέμε να κατέβουμε φέτος Κρήτη... μα όχι Ιεράπετρα. Προς Φραγκοκάστελο μάλλον... Έτσι, δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να βρεθούμε.
Πες μας κανα νέο από Δανία... (Θα μπω και στο μπλογκ σου να δω αν έχεις βάλει καμιά φωτο...)

Πάμε με το βιβλίο!!!!

Πάμε με το βιβλίο!!!!