Πάμε ταξιδάκι; Διαλέξτε μέρος!

Λατρεύω τα ταξίδια!
Μικρή προσευχόμουν να γυρίσω όλον τον κόσμο!!
Τώρα προέχουν άλλα βέβαια, μα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου είναι ένα ερχόμενο ταξίδι...
Πάμε λοιπόν μαζἰ με τον Ματ, φίλοι!
Ανοίξτε πανιά!



Το βιντεάκι αυτό το αφιερώνω στην ταξιδιάρα αδερφή μου, που μου το έστειλε!
Θα πάμε Μαγαδασκάρη αδερφούλα, πού θα μας πάει;;;;

10 λεπτά αναπνοής για τη γη!

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2008 από 21:50 έως 22:00 ας σβήσουμε όλα τα φώτα, όλες τις ηλεκτρικές συσκευές, ας δώσουμε την ευκαιρία στον πλανήτη. Ας μπορέσει να «αναπνεύσει».

Εάν η συμμετοχή είναι μαζική, η εξοικονόμηση ενέργειας μπορεί να είναι τεράστια.
Μόνο 10 λεπτά, για να δούμε τι θα μπορούσε να συμβεί!
Ναι, θα είμαστε για λίγα λεπτά στο σκοτάδι μόνο με το φως ενός κεριού να μας φωτίζει μόνο με την αναπνοή μας και την ανάσα που δίνουμε στον πλανήτη μας.
Ας θυμόμαστε ότι η δύναμη είναι στην ενότητα!!!

To my friend "σα"...

Το ξέρω, φίλε μου, πως οι μέρες αυτές είναι πολύ δύσκολες.
Νοσοκομεία, πυρετοί, πόνος, λίγα τα λευκά, σκέψεις για το επέκεινα, εκείνο το "γιατί" στην άκρη του εγκεφάλου μονίμως παρόν, προσευχή, αγωνία, ενδοσκόπηση, υπερωρίες και νυχτέρια του χοϊκού μυαλού, χτυπήματα της καρδιάς, ελπίδα πάντα παρούσα, το χέρι του Θεού πιο αγαπητό από ποτέ...

Κι εγώ μαζί σου ταξιδεύω, γιατί είσαι μέσα στην καρδιά μου.
Πάντα, όταν κινδυνεύει άνθρωπος της καρδιάς μας, ερχόμαστε πιο κοντά στο Θεό.
Να ξέρεις ότι είσαι αφορμή για να προσεύχομαι πιο πολύ αυτές τις μέρες.
Σκεφτόμουνα, λοιπόν, τι να σου αφιερώσω κι αφού συνηθίζω να βρίσκω καταφύγιο σε στίχους και εικόνες κάτι απ' αυτά θα σου χαρίσω.
Λοιπόν, επειδή λατρεύω τα χάρτινα καραβάκια (και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο ισχύει και για σένα) θα ξεκινήσω απ' αυτά...
Πάρε τρία καραβάκια για το δύσκολο ταξίδι σου. Τα φόρτωσα με αγάπη, μουσικές και όνειρα. Το τρίτο το μικρότερο κουβαλάει το πιο βαρύ: το όνειρο. Αυτό που θυμάμαι να λαμπυρίζει πάντα στα δικά σου μάτια. Κράτα το τώρα πιο πολύ από ποτέ!


"Τα πιο όμορφα ταξίδια μου
τα έκανα με τις παιδικές βαρκούλες,
που καλαφάτιζα μικρός,
χωρίς κομπιούτερ,
δείχτες,
προγράμματα,
στόχους.
Μονάχα με παιδική φωτιά."
Αργύρης Μπαρής

Ξέρεις γιατί διάλεξα αυτούς τους στίχους;
Γιατί εσύ κράτησες μέσα σου ζωντανό το παιδί. Κι όταν σε σκέφτομαι, το βλέπω να μου κλείνει το μάτι και να μου χαμογελάει.





Τι να σου χαρίσω τελευταίο; Α... βρήκα! Βάλε εσύ τη λεζάντα.

Γεια σου, γλυκό, γλυκό καλοκαιράκι!!!

Το καλοκαιράκι τελείωσε, μα άφησε κάτι από τη γλύκα του μέσα στα δρομάκια του μυαλού μας...


Μπορεί να πέρασε γρήγορα σαν σύννεφο που αλλάζει σχήμα τόσο γρήγορα...


Μπορεί να σκόρπισε σαν ανθάκι μικρό που διαλύεται μ' ένα φύσημα...


... μα μας στέλνει το μήνυμά του ...


... να υποδεχτούμε με χαρά το αδερφάκι του, το φθινόπωρο, για να γευτούμε κι εκεινού τη γλύκα...

Άντε, παιδιά, ένα όμορφο φθινόπωρο ανοίγεται μπροστά μας. Ας το απολαύσουμε...

Και ... καλή μας σχολική χρονιά!!!

Γιατί εμείς το ξέρουμε καλά... το μήνυμα που μας στέλνει το μικρούλι καλοκαιράκι που μας αποχαιρέτισε... Κέφι, χαρά κι όλα μοιάζουν... καλοκαιρινά!



School is fun!
Whatever you do with your heart is fun, don't you agree?