Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Ποίημα, ρητό και ζωγραφικός πίνακας...

Μετά από πρόσκληση της φίλης μου roadartist , παίζω το παρακάτω μπλογκομπαίχνιδο, το οποίο μου αρέσει πολύ!!!

Καλούμαστε να αναφέρουμε κάποιο ρητό ή ποίημα (ή και τα δύο) και κάποιο έργο τέχνης που μας έχει επηρεάσει στην ζωή μας.

Λοιπόν...

1) Ποίημα

Εδώ δεν δυσκολεύομαι καθόλου. Θα βάλω το αγαπημένο μου.

Είναι του Οδυσσέα Ελύτη

από τον "Ήλιο τον Πρώτο"...

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο
ποδιά με σταυρωμένες άγκυρες.
Μπράτσο του πεύκου γλώσσα του ψαριού
αδερφάκι του σύννεφου!

Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα βρεμένο βότσαλο,
άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι.
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες,
τα πιο χρωματιστά.

Βαθιά-βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου,
ψηλά-ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
και πέρα-πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα.

Είδες το κύμα των φυτών όπου έπαιρνεν η πάχνη,
το πρωινό λουτρό της το φύλλο της φραγκοσυκιάς,
το γεφυράκι στη στροφή του δρόμου
αλλά και τ' αγριοχαμόγελο.

Σε μεγάλους χτύπους δέντρων.
Σε μεγάλα λιοστάσια παντρειάς
εκεί που στάζουν από τα ζουμπούλια δάκρυα.
Εκεί που ανοίγει ο αχινός τους γρίφους του νερού,
εκεί που τ' άστρα προμηνούν τη θύελλα.

Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
χαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο,
στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!

Γιατί το αγαπώ ξέχωρα;
Δεν μπορώ να απαντήσω το γιατί. Έτσι, απλά, καθώς το διάβασα τρύπησε την καρδιά μου και μπήκε μέσα της. Και από τότε που το πρωτοδιάβασα μέχρι σήμερα μένει εκεί...
(Από μικρή είχα βέβαια αδυναμία στα πιτσιρίκια, στις αταξίες, στη θάλασσα, στα όνειρα - ειδικά τα "ακούρευτα"... ίσως γιαυτό μιλάνε μέσα μου αυτοί οι στίχοι).

2) Ρητό

Να πω καταρχήν ότι τρελαίνομαι για ρητά! Σε όλες τις φωτοτυπίες που μοιράζω στα παιδιά γράφω και κανα δυο τέτοια... Εννοείται πως τα βιβλία μου είναι κατασημαδεμένα με σκέψεις, στίχους και γνωμικά...

Τα πιο αγαπημένα μου, όμως, και που τα έχω συνεχώς στη σκέψη μου είναι τα εξής:

α) "Κι αν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς, τότε ... αγάπησε αυτό που κάνεις"
β) "Η εργασία θα φέρει την αξία"

Να πω την αλήθεια, τα σκέφτομαι πολλές φορές και μου δίνουν δύναμη σε διάφορες φάσεις της ζωής μου (π.χ. όταν σιδερώνω, γενικά όταν κάνω δουλειές του σπιτιού, πριν μπω σε ένα "δύσκολο" και βαριεστημένο τμήμα, το καλοκαίρι όταν χάνω τα μπάνια μου και είμαι αναγκασμένη να κάνω κάτι άλλο κλπ)...

3) Ζωγραφικό έργο

Το πιο δύσκολό μου ήταν να διαλέξω αυτό.
Πέρα από το ότι μου αρέσουν πολλοί πίνακες, πολλοί ζωγράφοι, πολλές εποχές κλπ...
το πιο δύσκολο ήταν να πω γιατί με άγγιξε το συγκεκριμένο έργο, πώς επηρεάζει τη ζωή μου.

Μετά από σκέψη, λοιπόν, διαλέγω το "Γιάντες" του Γύζη.



Θα μου πείτε: γιατί;
Το βλέμμα του κοριτσιού αυτού μπαίνει μέσα μου. Νιώθω πως είναι η αιώνια γυναίκα, η ελληνίδα κόρη, που στηρίζει την οικογένεια, που έχει μία αγκαλιά γεμάτη αγάπη για τον καθένα, που η ζωή τη φορτώνει βάσανα μα εκείνη ελπίζει.
Κάτι μου λέει πως αυτή η κοπέλα έχει δύναμη ψυχής να αντέξει και να στηρίξει τον κόσμο μας, να του δώσει κουράγιο και να συνεχίσει να προχωρά.
Κι ας φοράει το μαύρο της μαντήλι.
Τα μάτια της είναι φωτιές.
... όπως λέει κι ο Μέλιος για την αγαπημένη του Αγράμπελη (από το "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα")... "τα μάτια της δυο πυρκαγιές μες στη νύχτα".
Έτσι. Η γυναίκα. Η γλυκειά πυρκαγιά του κόσμου. (Δεν πάει τέλεια και το κόκκινο φόντο ως φωτιά;)

Θα μου πείτε, με μένα πώς σχετίζεται;
Νιώθω και γω συνέχεια αυτής της γυναίκας, αυτού του κοριτσιού που γίνεται γυναίκα, νιώθω και γω στις πλάτες μου το βάρος της ευθύνης του να είσαι γυναίκα.
Είμαστε όλες η ίδια γυναίκα, που γεννιέται, γεννάει, γερνάει, πεθαίνει και τη θέση της παίρνει η επόμενη...
Αυτά...

Καλώ λοιπόν όποιον θέλει να παίξει αυτό το μπλογκοπαίγνιον, μα ιδιαίτερα θα καλέσω
την Στέλλα, την άστρια, τον π.κ., τη Ζαχαρούλα, την Ιφιγένεια, τον "rider on the storm", την Αίγλη, την twinkle, την Βασιλική, την Αλίκη, τον δυσλεκτικό δάσκαλο, την Άννα, τα e-λεύθερα θρανία, τα κορίτσια του μουσικού ονειροπίνακα, τους e-nigmatic school thinkers, τους openmindedfox, τις schooliganfreaks και τις graffitygirls!!

Α... καλώ στο παιχνίδι αυτό και τη φοβερή και τρομερή ομάδα της Χουακίνα!!!
Θέλω και από εδώ να συγχαρώ τους μεγάλους και άξιους νικητές του διαγωνισμού Xeblogare... που είναι και ιδιαιτέρως ΦΙΛΟΤΕΧΝΟΙ!!!

20 σχόλια:

roadartist είπε...

Ιδανικές οι απαντήσεις σου..
Ο Ελύτης πολύ αγαπημένος μου, τα ρητά σου ξεχωριστά..αλλά μου άρεσε περισσότερο από όλα την επιλογή του πίνακα σου.. Σε ευχαριστώ πολύ που έπαιξες..και τόσο όμορφα ;)

Antoine είπε...

Όμορφος ο Ελύτης, αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω το Γύζη...

Ο υπέροχος Έλληνας ζωγράφος έχει αποτυπώσει εκπληκτικά την ηθογραφία του λαού μας στους πίνακές του. Τόσο ακαδημαϊκός και τόσο ρεξικέλευθος ταυτόχρονα. Δεν είναι τυχαίο που έχω το αγόρι με τα κεράσια του Γύζη στο προφίλ μου. Μου θυμίζει εμένα παιδί...

Θα παίξουμε, αλλά θα περιμένεις λίγο για να δεις τις επιλογές μας. Υποχρεώσεις!!!

ο δυσλεξικός δάσκαλος είπε...

Πολύ ωραίες επιλογές , flora! Θα παίξω μάλλον αλλά πρώτα πρέπει να σκεφτώ! (κι αυτό είναι μια πολύ αργή διαδικασία...)

Alkmini είπε...

λατρεμενος μου ο Ελυτης
καλησπερα φλωρα,
ριξε μια ματια στο ε-μαιλ σου.
φιλακια πολλα.

Σοφία Αρμελινιού είπε...

Ευχαριστώ για την πρόσκληση!
Θα παίξω!

Μου άρεσαν πολύ όλες οι επιλογές σου...

Ειδικά το ποίημα...
Όταν ήμουν μικρή - στη Σίφνο - είχα ένα όνειρο: να ξαναγεννηθώ για να αποκτήσω καινούρια γόνατα, μια και τα δικά μου ήταν διαρκώς γεμάτα πληγές, γρατσουνιές και ...πρασινίλες από χόρτα!!
...Που να φανταζόμουν τότε πόσες ακόμα φορές στο μέλλον θα ευχόμουν όχι να αλλάξω τα γόνατά μου, αλλά να γυρίσω πάλι "εκεί"...

Καληνύχτα

Filipp είπε...

Για την κατάληψη που λέγατε σήμερα το πρωί ..ποτε θα την τελειώσουμε αυτό που μπορώ και ξέρω να πω μόνο είναι « ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ»
Και στα κεντρικά της ΔΕΗ κάνανε απεργία ( κατάληψη ) αλλά δεν πήγε ο Καραμανλής να τους πει πότε θα σταματήσουν.

Flora είπε...

@roadartist
ευχαριστώ εγώ, είπαμε...

Flora είπε...

@antoine

Με την άνεσή σας, παιδιά! Θα περιμένω όσο θέλετε...
Καλή η ιδέα σου να βάλεις αυτή τη φωτογραφία στο προφίλ σου.
Νομίζω ότι και γω θα βάλω το γιάντες στο δικό μου προφίλ.
Σε αντιγράφω...

Flora είπε...

@δυσλεξικέ δάσκαλε

περιμένω με πολύ ενδιαφέρον να δω τις επιλογές σου...

Flora είπε...

@aliki

καλά... δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που ήρθες πάλι εδώ...
Αχ, Αλικάκι μου... Θα μπω στα mail μου και θα δω... αμέσως...
Φιλάκια

Ελπίζω να παίξεις...

Flora είπε...

@twinkle

δεν ξέρεις πόσο μου άρεσε το σχόλιό σου... Σε φαντάζομαι στη Σίφνο με τα γρατζουνισμένα σου γόνατα...
Και γω, ως ομαδάρχισσα σε κατασκήνωση (κοτζάμ γαϊδούρα δηλαδή... φοιτήτρια), είχα κατασημαδεμένα ποδάρια και γόνατα άστα βράστα γιατί έπαιρνα τα παιδιά χαράματα και πηγαίναμε πορεία στο βουνό... όχι από το μονοπάτι... αλλά από τα γαϊδουράγκαθα μέσα! Μούρλα! Έλεγα... Ίσια θα πάμε παιδιά, να κόψουμε δρόμο και τέτοια... Αναρωτιέμαι τι θα έλεγαν οι γονείς των παιδιών αυτών όταν έβλεπαν τα πόδια τους μετά την κατασκήνωση...

Flora είπε...

@filipp
τι να σου απαντήσω τώρα;;
Γιατί να συνεχιστεί η κατάληψη, βρε αγόρι μου;;
Τι σημαίνει κάθε πράγμα στην ώρα του; Ποια είναι δηλαδή η ορθή ώρα λήξης της κατάληψης;;
Μου λες;;
Αχ, filipp, γιατί;;

Άστρια είπε...

Ποιοτικές επιλογές και ήταν αναμενόμενο από σένα.

Όλα του Ελύτη αγαπημένα.Το ρητό σοφό. Ο πίνακας με ομορφιά και όνειρο. Είχα διαβάσει ότι το "Γιάντες" σημαίνει "γούρι".

Επ'ευκαιρία, ας προσθέσω και εγώ στην προηγηθείσα "γονατολογία". ότι όταν ήμουν μικρή, ζωηρή σε όλα τα παιχνίδια, επέστρεφα σπίτι με πληγίτσες από τα πεσίματα και η μητέρα μου έλεγε "..καλώς το αλογάκι μας.."
Φίλιά!

Άστρια είπε...

@..του Γύζη αγαπημένος πίνακας η "εαρινή συμφωνία" ..

mystery girl είπε...

Αγαπημένη κύρια Φλώρα δεχόμαστε την πρόσκληση για το blogοπαίχνιδο και σας ευχαριστούμε πολύ.

Flora είπε...

@Άστρια...
"καλώς το αλογάκι μας!"
πολύ χάρηκα για αυτή σου την εκμυστήρευση...
Και μένα μου αρέσει η εαρινή συμφωνία του Γύζη...
Κι επίσης ο πίνακας με την ψυχή...
Σου τα αφιερώνω και τα δύο!

Flora είπε...

@mystery girl

χαίρομαι που θα παίξετε!
Περιμένω με χαρά να δω νέα στο μπλογκ σας!
Καιρός είναι να το ... αναζωογονήσετε κουκλίτσες!!!

Ανώνυμος είπε...

Κυρία Φλώρα δεχόμαστε και εμείς την πρόσκληση....Θα σας εκπλήξουμε....

Eulie Aeglie είπε...

Ωραίο παιχνίδι. Και πολύ ωραία η συμμετοχή σου, Φλόρα. Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση. Θ' ανταποκριθώ το συντομότερο.

Στέλλα είπε...

Αγαπημένη μου Φλώρα, επιφυλάσσομαι να παίξω το παιχνιδάκι αυτό σύντομα. Προς το παρόν είμαστε στη μέση της διοργάνωσης μιας ομιλίας με θέμα τις μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών. Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να ξεπεράσουν τους δισταγμούς αλλά και την αδιαφορία τους και να δώσουν στα παιδιά τους την προσοχή που χρειάζεται. Τους ενημερώνουμε λοιπόν σε επίπεδο δήμου, κι αυτό οπως καταλαβαίνεις έχει αρκετή δουλίτσα. Ρίξτε το μπαλάκι κι εκεί, σε κάποιον σύλλογο γονέων, αφού οι ειδικοί του ΚΔΑΥ γκρινιάζουν ότι οι γονείς δεν ενδιαφέρονται να εξετάσουν τα παιδιά τους. όσο πιο πολλά παιδιά φτάσουν γρήγορα από το δημοτικό στον ειδικό, τόσο λιγοτερο θα βασανιστούν στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Αυτές είναι οι σκέψεις μου τις μέρες που περνάμε. Απολαμβάνω το μπλόγκ σου, τις σκέψεις, τις φωτογραφίες σου και ας μην σου γραφω ΟΥΑΟΥ! Κάνεις πολύ καλή δουλειά, φίλη μου!

Πάμε με το βιβλίο!!!!

Πάμε με το βιβλίο!!!!