Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Ο Αυγερινός κι η Πούλια

Πήγα την Κυριακή με τα παιδάκια μου να δούμε θέατρο.
Κατεβήκαμε με το μετρό στο σύνταγμα, πήραμε πρωινό και είδαμε μία καταπληκτική παράσταση!

Οι "Μαγικές σβούρες"
και ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης, είναι εγγύηση!

Όποτε ακούω ότι οργανώνουν παράσταση θα πηγαίνω.

Πρόπερσι έπαιξαν  την  "Ξυλένια Κούκλα",

 
πέρσι τον "Σίτο Σιταράκι" 



και φέτος τον "Αυγερινό και την Πούλια" ...


 


Πριν την παράσταση οι ηθοποιοί κυκλοφορούν ανάμεσα στα παιδιά και τους μοιράζουν χαρτάκια με τυπωμένα άστρα. Τα παιδιά ενώνουν με ασημί μαρκαδόρο τις τελίτσες και ζωγραφίζουν τους αστερισμούς. Κάθε ηθοποιός δεν δίνει απλά το μπλοκάκι στο παιδί να ζωγραφίσει... όχι. Έρχεται δίπλα του, του μιλάει για τον αστερισμό που ζωγραφίζει, αναφέρεται στο σχετικό μύθο κι αν το παιδάκι είναι μικρό, πιάνει το χεράκι του και το καθοδηγεί...
Μοιάζουν σαν παράξενοι άγγελοι, ντυμένοι στις μπεζ τσαλακωτές, φουρφουριστές φορεσιές τους, που γυρνάνε μέσα στο θέατρο κι αφήνουν την αστρόσκονή τους παντού...

Η σκηνή φωτίζεται με μικρά φωτάκια που δημιουργούν την αίσθηση της έναστρης νύχτας.

Και βγαίνει ο Δημήτρης Αδάμης με την απλότητα και το χιούμορ του και εξηγεί στους μικρούς θεατές τι θα ακολουθήσει.
Ρωτάει να μάθει ποιο παιδάκι έρχεται για πρώτη φορά στο θέατρο και το καλωσορίζει... Μιλά για το παραμύθι που διασκευάστηκε για να γίνει θεατρικό έργο. Εξηγεί πως τα τραγούδια της παράστασης είναι διασκευές παραδοσιακών ελληνικών τραγουδιών από τον Μωρίς Ραβέλ... και το πέμπτο το έχει γράψει η Τατιάνα Ζωγράφου.
Παρουσιάζει και το αρχαίο μουσικό όργανο με το παράξενο όνομα "ανεμοκώδων" που κρατούν οι ηθοποιοί στο δεύτερο μέρος του έργου και προτρέπει τα παιδιά με το τέλος της παράστασης να πάνε και να το δουν και να το αγγίξουν, ν' ακούσουν τον ήχο του...
Κατεβαίνει από τη σκηνή και αρχίζει η μαγεία...

Σκηνικά και κουστούμια εντελώς παραμυθένια, χορός και κίνηση αδιάλειπτη, παιχνίδι με υφάσματα και με κλωστές, διαδρομές ηθοποιών μέσα στο κοινό και φυσικά πολύ γέλιο, με τα καμώματα των ηθοποιών - παραμυθάδων.
Στο τέλος μένει μια δυνατή γεύση, αυτή που τρέχει αργά μέσα μας σαν μέλι, όταν τελειώνει κάτι ωραίο.


Κρατήσαμε τα μωβ χαρτάκια με τους τέσσερις αστερισμούς που μας κέρασε η παράσταση (τον Ηριδανό, την Κασσιώπη, τον Πήγασο και την Ανδρομέδα) και τα κολλήσαμε στην ντουλάπα...
Κι έχω και τα παιδιά να με ρωτάνε συνεχώς πότε θα ανέβουμε στην ταράτσα να δούμε τα αστέρια... "Κάνει κρύο ακόμα", τους απαντάω...
"Περιμένετε να καλοκαιριάσει"...
Αλλά ποιος μπορεί να περιμένει όταν είναι παιδί;



Πληροφορίες για το έργο

Οι συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο - Σκηνοθεσία : Δημήτρης Αδάμης
Σκηνικά : Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια : Αλέξανδρος Κομπόγιωργας
Κίνηση - Χορογραφία : Άρτεμις Ιγνατίου
Ενορχήστρωση-Διασκευή: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Μουσική τραγουδιού φινάλε: Τατιάνα Ζωγράφου
Στίχοι - Μουσική Επιμέλεια : Δημήτρης Αδάμης
Φωτισμοί : Γιώργος Ανεστόπουλος
Παραγωγή : μαγικές σβούρες*
Η ομάδα μαγικές σβούρες είναι μέλος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους.

Οι ηθοποιοί:
Αντώνης Γκρίτσης, Μαρία Μπρανίδου, Δημήτρης Πάσσος ,
Γιάννης Πλιάκης, Νίκος Σταματόπουλος , Εύη Φώτου,
Μαριλίζα Χρονέα .
Η Παράσταση απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3-12 ετών. Διάρκεια 90΄.

Θέατρο Αθηνών, παιδική σκηνή, Βουκουρεστίου 10, Αθήνα
Κάθε Κυριακή  11:15 και 15:00 (μέχρι την Κυριακή των Βαίων)
Γενική Είσοδος : 15 ευρώ
Πληροφορίες : 210 9853609

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

GUSTAVO DUDAMEL: ο μαέστρος! JOSE ABREU: ο εμπνευστής!

Λατρεύω τη μουσική. Λατρεύω τις χορωδίες και τις ορχήστρες!

Πολύ θα ήθελα να ήμουν μέλος μιας οποιασδήποτε χορωδίας ή ορχήστρας... έστω και για λίγο...
Μα αν ζήταγα από το Θεό να διαλέξω τον μαέστρο μου... θα ζήταγα μόνο αυτόν:



GUSTAVO DUDAMEL 
και τα μυαλά στα κάγκελα!



Λατρεύω το πάθος του. Την ευαισθησία του.
Τον τρόπο που μιλάει, που διευθύνει, που κοιτά τα μέλη της ορχήστρας του, που υποκλίνεται ...

... που διευθύνει ορχήστρα αποτελούμενη από μαθητές...



 ... που συγκινείται...

 No2



... που βάζει και το αυστηρό κοινό της Αυστρίας, στο Salzburg, παρακαλώ... να διευθύνει...



... και τους βάζει να φωνάζουν ή να χορεύουν καθώς παίζουν!

ΜΑΜΒΟ!



Διευθύνει τόσα άτομα (άλλοτε 150 ή 200) και δεν φεύγει ούτε νότα!
Τα μάτια τους λάμπουν. Τα χέρια τους πετάνε.
Το μικρό κίνημα του ραβδιού του τους βάζει φωτιά!!!


Έχει μεταδώσει το πάθος του στους μουσικούς του.


Του αξίζει ένα μεγάλο μπράβο!

Μα το μεγαλύτερο μπράβο αξίζει στον εμπνευστή, μεγάλο άνθρωπο,
τον "άγγελο ανάμεσά μας", όπως λέει κι ο Gustavo...
τον εκπληκτικό...


Χοσέ Αμπρέου
(JOSE ABREU)!



Αυτός πριν από 30 και κάτι χρόνια μάζεψε παιδάκια  
στις πιο φτωχές και υποβαθμισμένες περιοχές της Βενεζουέλας
και άρχισε να τους μαθαίνει μουσική...
Δεν είναι υπέροχο;

Το πρόγραμμα ονομάζεται El Sistemo!
(Δεν μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα μας κάτι τέτοιο άραγε;)

Αυτή η γενιά ανταποκρίθηκε αφάνταστα!
Άναψε φωτιές ο κύριος Χοσέ... και οι λάμψεις τους φτάνουν ως εμάς σήμερα...
Με το πέρασμα των χρόνων υπολογίζεται ότι 
250.000 παιδιά  ήρθαν σε επαφή με τη μουσική.
Δημιουργήθηκαν σχολικές ορχήστρες...
οι οποίες είναι πάνω από 100! Απ' αυτές οι 90 είναι συμφωνικές!
Κορυφαία είναι η Σιμόν Μπολιβάρ που την είδαμε να παίζει στην Αυστρία...

Kαρπός του El Sistemo είναι κι αυτό το εκπληκτικό νεαρό μουσικό φαινόμενο
που λέγεται Gustavo Dudamel!
Υποκλίνομαι...

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Beautiful clouds



Το ξέρω πως δεν έχουμε χρόνο.
Κανείς μας πια δεν έχει χρόνο...
Μα μας είναι τόσο απαραίτητη η στάση. Η ηρεμία. Η εσωτερική ζωή.
Πώς θα ήθελα να κάνω μία βόλτα στα σύννεφα με ένα μαγικό χαλί, να ξεχάσω λίγο όλες τις καταληκτικές ημερομηνίες και τα "πρέπει"...
Αχ, φίλοι μου...
Σας καλώ όλους στο χαλί μου. Πάμε μία βόλτα, βρε παιδιά.
Το έχει ανάγκη η ψυχούλα μας!

το θυμάστε το στιχάκι του Σαχτούρη στο "ψωμί";
... όλοι διψάμε ουρανό...

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Ωραία που είναι η ορεινή Κορινθία!



Πήγαμε, που λέτε, φίλοι μου, για τριήμερο στην Καρυά,
που βρίσκεται στην ορεινή Κορινθία, κοντά στα Άνω Τρίκαλα κλπ.



Πρωινό με θέα στα βουνά και τα έλατα,
βόλτες στο δασικό μονοπάτι, ζεστά ροφήματα,
το κρύο να μπαίνει με το άνοιγμα της πόρτας,
παιχνίδια επιτραπέζια (το κλασικό trivial) μέχρι αργά το βράδυ,
βασιλόπιτες, μυρωδιά από ξύλα, κόκκορας κρασάτος,
λαμπάκια που αναβοσβήνουν και Χριστουγεννιάτικη διακόμηση,
ύπνος ελαφρύς και ξύπνημα χαρούμενο, εκδρομικό...

Και τα χαμόγελα των φίλων, οι σκανταλιές των παιδιών, οι συζητήσεις, τα βιβλία της παρέας, όλα παίρνουν άλλο χρώμα κάτω από τον ίσκιο των δέντρων, την ελαφριά ομίχλη και το κρύο αγεράκι του βουνού...



Λίμνη Δόξα. Χάρμα οφθαλμών!






Το γραφικό εκκλησάκι στη μέση της λίμνης...







Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Παλιό. Κάπως έρημο.
Με έναν καλόγερο που κέρναγε γλυκό τριαντάφυλλο...



Κλείνω με τη θέα στη λίμνη στη Δόξα από το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου...
Καλή, έτσι;



Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

Πρωτοχρονιάτικη Αθήνα...



 Σήμερα, 1η μέρα του χρόνου κατεβήκαμε στο κέντρο της Αθήνας για βόλτα.
Ήλιος λαμπρός, η πόλη μξας φοράει τα γιορτινά της. Ωραία!

Δείτε μερικές φωτογραφίες...

Ο εθνικός κήπος λούζεται στο φως. Γιατί δεν πάμε συχνότερα εκεί; Είναι τόσο ωραία!


Παραταγμένα τα καπέλα κι οι στέκες περιμένουν αγοραστές...
Μα ποιος θα τα πάρει τώρα τα καημένα;

Άς μπούμε στο Δάσος της Γης το Χριστουγεννιάτικο...

Γελαστοί κλόουν υποδέχονται τον κόσμο. (Μα Χριστούγεννα είναι ή Αποκριά;)

Το σπίτι της γης...
Βάφουν μέσα κυπελάκια γιαουρτιών με χρυσόσκονη
και τα κρεμάνε τα παιδιά στα δέντρα, ως στολίδια...


Το κλασικό πια καρουζέλ...


Ο μαριονετίστας κάνει διάλειμμα και ο Γκούφυ ξεκουράζεται κι αυτός...

Το σκάκι της παρέας...

Αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία...


Χριστουγεννιάτικα χαμόγελα...


Το έλατο στο Σύνταγμα...



Τι έγινε, βρε παιδιά; Μήπως είμαστε στη Disneyland;

Αυτά από την σημερινή μας βόλτα.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!!

Πάμε με το βιβλίο!!!!

Πάμε με το βιβλίο!!!!