Καλή χρονιά...

Πέρασα απόψε να πω τις ευχές μου 

στους φίλους ιστολόγους!

 

Ξέρω ότι έχω χαθεί από την παρέα σας, 

(εδώ δυσκολεύομαι να συνδυάσω καλά - καλά 

τη μητρότητα με την καθηγητική μου ιδιότητα... 

...πού να βρω χρόνο για blogging;)

Να ξέρετε, όμως, ότι μου λείπετε και θα προσπαθήσω, 

- όσο μπορώ- να σας ξανασυναντήσω

στα ωραία μπαλκονάκια σας.

Καταρχήν, θα αφιερώσω τούτη την καταχώρηση 

στη φίλη μου roadartist, 

τον "σα", την Άστρια, την twinkle star, 

τον π.κ., τον Αntoine, την αχτίδα, 

την Αθηνά και την Αλίκη φυσικά και όλα τα κορίτσια από τα "Άσπρα Κοχύλια" 

και όλους τους υπόλοιπους που γνώρισα μέσα από αυτό το ιστολόγιο...

Τι να σας ευχηθώ άραγε;

Κάτι θα σκεφτώ...

Λοιπόν... θα σας χαρίσω φωτογραφίες, 

μαζί με τις σκέψεις μου.

Για φέτος

και για κάθε νέο έτος...

Ας κυνηγήσουμε τις ιδέες μας, 

όσο ανέφικτο κι αν μας φαίνεται να τις πιάσουμε

ας πετάξουμε από το παράθυρο το "πρεστίζ" 

που καταργεί την αυθορμησία

ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον

να υψωθούμε λίγο πιο πάνω 

από όσα μας πνίγουν και μας δηλητηριάζουν τα όνειρα

ας μη φοβηθούμε να είμαστε η εξαίρεση στον κανόνα

κι ας τιμήσουμε τις εξαιρέσεις που βλέπουμε γύρω μας

ας βρούμε λίγες στιγμές χαλάρωσης 

και στοχασμού

ας ανακαλύψουμε από την αρχή 

την απόλαυση του ωραίου

ας "μπούμε" στα παπούτσια του διπλανού, 

να φανταστούμε λίγο πώς είναι η ζωή του

ας έρθουμε πιο κοντά στη φύση, 

ας την αφήσουμε να μας αγγίξει

κύκλος είναι η ζωή, ο χρόνος, 

οι ώρες, οι μέρες, οι στιγμές

ας βλέπουμε την κάθε στιγμή, ως αφετηρία...

Καλές μέρες να έχουμε, φίλοι, 

καλές στιγμές, καλές σκέψεις.

Από καρδιάς...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!

Υ.Γ.  Τώρα μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του Σπανουδάκη:

"δεν είν' ο θάνατος που με τυραννάει,

είν' η στιγμή,

είν' η στιγμή, που περνάει και χάνεται"...