Τελευταία ανατολή στην Καβάλα...
Τελευταία μέρα διακοπών.
Μας κέρασε τόσο φως αυτό το καλοκαίρι.
Τόσες ζεστές, γλυκές μέρες.
Ξημερώνει νέα μέρα.
Ένα φθινόπωρο πορτοκαλί
σαν ήλιος που βγαίνει από τη θάλασσα.
Γυρίζουμε σελίδα.
Κάθε τέλος κι αρχή.
Αχ, πώς θα'θελα να 'μουν για μια στιγμούλα
εκεί που ξυπνά ο ήλιος το πρωί
να του ψιθυρίσω κάτι...
Να μας στέλνει μαζί με τις ακτίνες του
αυτό το φθινόπωρο
και λίγη δύναμη,
λίγη παραπάνω φέτος.
3 σχόλια:
Moυ θύμισες ένα παιχνίδι που είχαμε κάνει με φωτογραφίες ,ανατολής και δύσης ,που είναι τόσο όμοιες ....
αρχή και τέλος πόσο όμοια κατά βάθος και στη ζωή ....μα μόνο απο απόσταση το διαπιστώνεις.
(Μύρισα και τα βουνίσια αρώματα της προηγούμενης και μ'έκανες να τα λαχταρίσω..)
Καλή δύναμη στη χρονιά που...."αρχίζει" γλυκιά δασκάλα !!
Μ'αρέσει τόσο που είσαι εδώ !!!!
Ανοίγουν τα σχολεία σε λίγο...
Πραγματικά, ξωτικό είναι ίδια η ανατολή με τη δύση...
...
Antoine
καλή αρχή στα ... γιατρικά σου!
Δημοσίευση σχολίου