που έγινε στο θέατρο "Αλέξης Μινωτής" στο Αιγάλεω.
Σας αφιερώνω το αγαπημένο μου κομμάτι "Αι της αγάπης μαχαιριά" από παλιότερο live...
Και το σημερινό, πάντως, ήταν άπαιχτο!!!!!!
Είμαι αλλού τώρα... Τι να λέμε;
Καλά... πετάω!!!!!
Για μας που μεγαλώσαμε με τα τραγούδια τους ήταν ένα υπέροχο γύρισμα πίσω στο χρόνο!
(Τα "Ζεστά ποτά" να σκεφτείτε... ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασα!!!)
Χάρηκα που είδα ξανά τον Χάρη στα κέφια του, να πετάει τις ατάκες τη μία
μετά την άλλη και να γελάει το κοινό, άκουσα πάλι τις βελούδινες φωνές
τους να γεμίζουν το χώρο.
Αγαλλίαση!
Έχουν κάτι παιχνιδιάρικο, κάτι σοβαρό, άλλοτε επαναστάτες, άλλοτε
λυρικοί, με μια περίεργη δική τους αθωότητα, μια γνησιότητα, μια νεανική δροσιά.
Πραγματικά δεν υπήρχε ένα λεπτό στη συναυλία που να έκανε "κοιλιά" το πρόγραμμα.
Τα τραγούδια το ένα καλύτερο από τ' αλλο. Όπως παλιά.
Φλας στο χρόνο.
Στιγμές πολύτιμες. Ακριβές.
Τις κρατώ μέσα μου...
Δεν ξέρω πώς "μετριέται" η αξία των ανθρώπων του πενταγράμμου,
μα εγώ έχω να πω ότι αυτό που μας κέρασαν σήμερα οι δυο τους
είναι ανεκτίμητο.
3 σχόλια:
Τι μου θύμισες...Να είσαι καλά, υπέροχο κείμενο :)
Το κείμενο ήταν ό,τι είχα ανάγκη να διαβάσω αυτές τις μέρες. Και το τραγούδι ό,τι είχα ανάγκη να ακούσω! Χαίρομαι που είχαν τα κέφια τους και χαίρομαι για τέτοιες συναυλίες :)
Φιλί! :)
Πολυαγαπημένοι μουσικοί !!
Τα νεανικά μας χρόνια είναι συνδεδεμένα με τους ήχους των τραγουδιών τους!!
Πέρασες θαυμάσια και μας μετέδωσες το κλίμα της συναυλίας !!
Πάντα τέτοια !!
Αυτά είναι τα καλά της μεγαλούπολης ,
πολλά σαμιώτικα χαιρετίσματα
Δημοσίευση σχολίου