Το μεγάλο μας τσίρκο - μεγάλη παράσταση!!!

Το Σάββατο το απόγευμα πήγα στο θέατρο! 

Είδα το "μεγάλο μας τσίρκο" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Λίγες φορές στη ζωή μου έχω αισθανθεί τόσο έντονα τη δύναμη του θεάτρου! 

Κόσμος πολύς... Είχε κλείσει σχεδόν ο δρόμος του "Ακροπόλ" από αυτούς που έβγαιναν κι αυτούς που περίμεναν να μπουν.

Νομίζω ότι είναι μία από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες παραστάσεις που αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα του 2012 υπάρχουν ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ που δουλεύουν με μεράκι, που νιώθουν και ξέρουν να εμπνέουν και τους άλλους.

Καθώς έφευγα συγκινημένη και προβληματισμένη από το θέατρο χτύπαγαν στο μυαλό μου δύο φράσεις:
Αυτή που είπε ο Τ. Νούσιας στο τέλος του έργου:
"Αυτό θέλαμε απόψε. Να μη φύγετε αδιάφοροι... "
(γι' αυτό δεν έλεγαν τις παραστάσεις "διδασκαλίες" οι αρχαίοι, ε;)
κι αυτή που είπε η Μ. Ασλάνογλου με τον υποβλητικό ήχο των τυμπάνων
"Αν δεν με πιστεύετε, βάλτε το αυτί σας στο χώμα και ακούστε... Η γη μας χτυπάει με ογδόντα σφυγμούς... Ωραίους σαν από παλιό τύμπανο... Κάτι γίνεται... Κάτι γίνεται..."

Αυτό το σημείο του έργου ήταν πραγματικά πολύ δυνατό!

Οι δύο πρωταγωνιστές (Τάσος Νούσιας  -  Μαρίνα Ασλάνογλου) είναι έξοχοι
 - με εντυπωσίασαν ειλικρινά και οι δύο - αλλά θα έλεγα το ίδιο
για ΟΛΟΥΣ ΜΑ ΟΛΟΥΣ τους συντελεστές αυτής της παράστασης!

Ο Γιώργος Αρμένης σε ρεσιτάλ ερμηνείας ως Κολοκοτρώνης και Καραγκιόζης,
ο Αλέξανδρος Τσακίρης τρομερός Χατζηαβάτης,
ο Μιχάλης Γούναρης ως μπαρμπα-Γιώργος,
η Marlene Kaminsky με εκπληκτική κίνηση και μπρίο... τι να πω;

Θέλω να γράψω για τον καθένα τους.
Προσωπικά λάτρεψα τον τραγουδιστή Ζαχαρία Καρούνη. Τι φωνή ήταν αυτή!
Κάποιες στιγμές ανατρίχιασα με την ερμηνεία του.

Και τα κοστούμια, οι χορογραφίες, η κίνηση στη σκηνή... όλα έδειχναν τι δουλειά πραγματική είχε γίνει στις πρόβες.

Ο σκηνοθέτης, Σωτήρης Χατζάκης έφερε το έργο στα μέτρα της εποχής μας και το έκανε τόσο δροσερό κι επίκαιρο...

Φυσικά, εκτίμησα ακόμα μία φορά τον μεγάλο Ιάκωβο Καμπανέλλη που έγραψε αυτό το έργο. Πραγματικά σοφό. Με επηρέασε βαθύτατα. Θα προσπαθήσω να πάω τους μαθητές μου να το δουν!
Το κομμάτι που αναφέρεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας και την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου είναι πολύ διδακτικό. Αλλά και όλο το κείμενο!!! Σκέπτομαι ότι πρέπει να είχαν πραγματικά κότσια ο Καμπανέλλης κι οι άλλοι, για να το ανεβάσουν αυτό το έργο εν καιρώ δικτατορίας...
Είναι πολλές οι ατάκες του έργου και τα στιγμιότυπά του, που έρχονται στο νου μου, τώρα που γράφω. Αλλά, ειδικά η σκηνή με τον Επιτάφιο της Μικρασίας μου έχει μείνει στην καρδιά! Δεν έχω δει καλύτερη αποτύπωση του δράματος που παίχτηκε τότε σε όσες γιορτές, αφιερώματα και επετειακές εκδηλώσεις έχω πάει.

Γεια σου μεγάλε Καμπανέλλη!

Α... πρέπει ν' αναφερθώ στη στιγμή που μένουν ακίνητοι όλοι οι ηθοποιοί επί σκηνής και πέφτει η φωνή του Ξυλούρη στο "Φίλοι κι αδέρφια"... Φοβερό!!
(Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν εκείνη η πρώτη παράσταση του έργου με Καρέζη, Καζάκο και Ξυλούρη και μάλιστα όταν παιζόταν επί Χούντας... πρέπει να ήταν η απόλυτη ανατριχίλα. Αχ, να 'μουνα από μια μεριά να την έβλεπα... Τι σου είναι το σανίδι, όταν το πιστεύεις, ε;
Δεν θέλω, όμως, τώρα ν' αναφερθώ πολύ σε αυτή την πρώτη παράσταση, γιατί δεν θέλω να μειώσω την τωρινή της εκδοχή, που ήταν υπέροχη!).

Θα κλείσω με τον συνθέτη της μουσικής τον Σταύρο Ξαρχάκο και τους εκπληκτικούς του μουσικούς. Αυτό που ένιωθα καθώς έβλεπα την παράσταση ήταν ότι η μουσική είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν ήταν απλά το "ντύσιμο" του θεατρικού δρώμενου, διεκδικούσε την προσοχή μας και μας έκανε να προσέχουμε κάθε νότα, με την προσήλωση αυτού που βρίσκεται σε μία συναυλία.
Με εντυπωσίασε ο ακκορντεονίστας, ο βιολιστής, ο πιανίστας, αυτός που έπαιζε τα πνευστά, ο μπουζουκτζής που πήρε μετά και λαγούτο... Όλοι τους ήταν ένας κι ένας.

Το ξέρω ότι μπορεί να θεωρηθώ υπερβολική στις κρίσεις μου,
μα αλήθεια δεν έχω να πω κάτι αρνητικό γι' αυτή τη δουλειά.
Και πιστέψτε με, συνήθως, κάτι αρνητικό βλέπω, που ή το γράφω ή απλά το αφήνω ανείπωτο.
Εδώ, όμως, δεν ήταν τίποτε, μα τίποτε που δεν μου άρεσε... Τίμια κι ειλικρινά.

Α... να τώρα θυμήθηκα κάτι. Η τσιγαρίλα από τη στοά του Ακροπόλ, που όρμησε μέσα στο θέατρο, μόλις άνοιξαν οι πόρτες του διαλείμματος.

Αντιγράφω όλους τους συντελεστές του έργου, γιατί νομίζω ότι τους αξίζει ν' αναφερθούν προσωπικά. ΕΥΓΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!

Συγγραφέας: Καμπανέλλης, Ιάκωβος

Σκηνοθεσία: Χατζάκης, Σωτήρης

Μουσική: Ξαρχάκος, Σταύρος

Διεύθυνση ορχήστρας: Ξαρχάκος, Σταύρος

Σκηνικά - Κοστούμια: Δρίνη, Έρση

Χορογραφία: Σωτηρίου, Δημήτρης

Φωτισμοί: Παναγιωτόπουλος, Αντώνης

Βοηθός σκηνοθέτη: Χατζηιωάννου, Μαρίνα

Βοηθός σκηνογράφου: Χαρμούση, Αναστασία

Βοηθός σκηνογράφου: Κοτρίδου, Εβελίνα

Βοηθός ενδυματολόγου: Χαρμούση, Αναστασία

Βοηθός ενδυματολόγου: Κοτρίδου, Εβελίνα

Οργάνωση παραγωγής: Στεφανίδου, Ροδή

Οργάνωση παραγωγής: Αρβανίτη, Τόνια

Ηθοποιοί
Ασλάνογλου, Μαρίνα (Ρωμιάκι, Πυθία)
Νούσιας, Τάσος (Ρωμιός, Καπετάνιος, Κλέφτης)
Μπάκα, Κική (Πιερότος, Κολλητήρι)
Μορφακίδης, Δημήτρης (Α´ Μακεδόνας, Γραμματέας, Νεόκλητος, Τρελός, Βοηθός πωλητή)
Καραμφίλης, Γιάννης (Β΄ Μακεδόνας, Όθωνας, Καπετάνιος, Αριστοκράτης, Χωρικός, Σταύρακας)
Τσακίρης, Αλέξανδρος (Ιερέας, Άγγλος Πρέσβης, Αυλικός, Χωρικός, Χατζηαβάτης, Ζωγράφος)
Νίνης, Χρήστος (Αρχιερέας, Ρώσος Πρέσβης, Καπετάνιος, Χωρικός, Βεληγκέκας)
Αρμένης, Γιώργος (Ζητιάνος, Κολοκοτρώνης, Καραγκιόζης, Βενιζέλος)
Γούναρης, Μιχάλης (Μοναχός, Α' Καπετάνιος, Χωρικός, Μπαρμπα-Γιώργος, Πλανόδιος Πωλητής)
Καπέλιος, Νίκος (Μοναχός, Γάλλος Πρέσβης, Αυλικός, Ανδρίκος, Απεσταλμένος, Ράφτης)
Χαρίσης, Γιάννης (Μοναχός, Αυστριακός Πρέσβης, Αυλικός, Λέων, Απεσταλμένος)
Μαγδαληνός, Νίκος (Μοναχός, Βαυαρός, Πρόεδρος, Ασημάκης)
Kaminsky, Marlene (Ιέρεια, Αριστοκράτισσα, Ερατώ, Χωρική)
Ζαφειριάδου, Χρύσα (Ιέρεια, Αριστοκράτισσα, Αριάδνη, Χωρική, Μοδίστρα, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού)
Σωφρονίδου, Ευανθία (Αριστοκράτισσα, Χωρική, Παιδί, Νιόνιος)
Ταταρέα, Αμαλία-Ελευθερία (Αριστοκράτισσα, Χωρική, Μορφονιός)
Παλάντζα, Λίλιαν (Χωρική, Αριστοκράτισσα, Αγλαΐα, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού)
Σπυροπούλου, Πολυξένη (Μοναχός, Χωρική, Αριστοκράτισσα, Φρόσω)
Ράπτη, Στέλλα (Μοναχός, Χωρική, Αριστοκράτισσα, Καπελού, Γυναίκα Ερυθρού Σταυρού)

Ερμηνευτές
Καρούνης, Ζαχαρίας (τραγούδι)

Χορευτές
Αλεξίου, Παναγιώτα
Γεωργιάδου, Αφροδίτη
Καφαντάρης, Κωνσταντίνος
Τσιάμογλου, Αλέξης

Σημείωση Καλλιτεχνικής Διανομής
Στην ορχήστρα, που διευθύνει επί σκηνής ο Σταύρος Ξαρχάκος,
συμμετέχουν οι μουσικοί: Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Νίνο Κιτάνι (φλάουτο, κλαρίνο, φλογέρα), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι, μαντολίνο, λαούτο), Διαμαντής Σιδερίδης (τζουράς, μπουζούκι), Νίκος Σαμπαζιώτης (κιθάρα), Σταύρος Καβαλιεράτος (κοντραμπάσο), Γιάννης Χατζής (κρουστά)

Σκέψεις για το έργο του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και Σκηνοθέτη της παράστασης
«Το Μεγάλο μας Τσίρκο» είναι μια μαρτυρία για τη διαχρονία της Εθνικής μας περιπέτειας. Ένα λαϊκό έπος στο οποίο διαγράφονται ανάγλυφα οι αρετές αλλά και οι παθογένειες της φυλής, οι ανατάσεις και οι πτώσεις, οι αγώνες και οι αγωνίες ενός λαού, που φορτωμένος τη βαριά του ιστορία, δοκιμάζει τον βηματισμό του προς τον χρησμό ενός αμφίσημου μέλλοντος. Μια καταβύθιση του Πατριάρχη της μεταπολεμικής δραματουργίας στη «θεία κωμωδία» του ανελέητου ελληνικού αφηγήματος.

Σωτήρης Χατζάκης

Σας έπεισα να πάτε να το δείτε, άραγε;

Μπείτε και στην ιστοσελίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος για να δείτε περισσότερα