Το παιδί με τη σάλπιγγα

Σήμερα, πέρασα από το μπλογκ της φίλης μου της Άννας σήμερα, είδα το ακόλουθο ποιηματάκι.

Η Άννα είναι δασκάλα και πριν τα Χριστούγεννα, το μοίρασε στα παιδιά και το εικονογράφησαν. 

Με συγκίνησαν πολύ οι ζωγραφιές τους.

Αν θέλετε, περάστε να τις δείτε: amprakatampra@blogspot.com.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ

ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου

Αν μπορούσες να ακουστείς

θα σου έδινα την ψυχή μου

να την πας ως την άκρη του κόσμου.

Να την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα

αναμμένα για τα Χριστούγεννα – στο τζάκι του νέγρου

ή του Έλληνα χωρικού. Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά

στα παράθυρα των φυλακισμένων. Εγώ

μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο.

Αν μπορούσες να ακουστείς

θα σου έδινα την ψυχή μου

να την κάνεις τις νύχτες

ορατές νότες, έγχρωμες,

στον αέρα του κόσμου.


Να την κάνεις αγάπη.

Μπορείτε να ακούσετε το ποίημα στο ακόλουθο βιντεάκι.

Η ανάγνωση είναι πολύ καλή!