Το Μινοράκι της Αλεξίου. Αγοράκι στο παράθυρο, δαντελένιο κουρτινάκι, τόπι στη μικρή αυλή, χαρταετός, τσέρκι στο δρόμο, παλιά ντουλάπα, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, κάρτα με τις Καρυάτιδες, μουσικό κουτί κι ένα κοριτσάκι που μεγαλώνει και θυμάται τα παλιά...
Αχ... έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου...
Μπράβο σ' αυτόν που είχε τη σύλληψη και τη δημιουργία του βίντεο κλιπ. Μας ταξιδεύει τόσο γλυκά πίσω στο χρόνο!
Είχαμε κι εμείς ως παιδιά ένα τέτοιο μουσικό κουτί με μπαλαρίνα που χόρευε, μόνο που είχε το σχήμα πιάνου. Όταν άνοιγες το καπάκι των πλήκτρων, άνοιγε η ουρά του πιάνου και φανερωνόταν μία χορεύτρια που έκανε στροφές μπροστά σε καθρέφτη. Τι ώρες έχουμε περάσει χαζεύοντάς την... Το έχει ακόμα η αδελφή μου και το θεωρεί ένα από τα πιο πολύτιμα αποκτήματά της. Δεν πειράζει που δεν χορεύει πια η μπαλαρίνα μας. Το πιανάκι μας σιωπηλό κουβαλάει τις παιδικές μας αναμνήσεις...
ΣΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ... Τα όνειρά μας είναι η δύναμή μας. Δεν πρέπει να τα παρατάμε για τίποτα. Η ζωή είναι μικρή, τρέχει κι ίσως χρειαστεί να δώσουμε μάχες για τα οράματά μας. Ακόμα κι αν δεν πετύχουμε, τουλάχιστον μπορούμε να τα μεταδώσουμε σε κάποιους άλλους για ν' αγωνιστούν γι' αυτά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου