Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΕΙΖΟΝ"!!!



Χτες βράδυ τελείωσε το τρίτο μέρος του 
"ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ" 
το οποίο παρακολούθησα.
Θέλω να πω ότι ήταν ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου σε επίπεδο επιμόρφωσης (πιστέψτε με, έχω παρακολουθήσει αναρίθμητα σεμινάρια, ημερίδες και τα σχετικά)...
Εντάξει, το παραδέχομαι. Ήμουν απίστευτα τυχερή...


Καταρχήν γιατί πέτυχα στην  
καλύτερη δασκάλα που έχω δει μέχρι σήμερα (το εννοώ!)
τη λένε ΒΙΒΗ (δεν λέω επίθετο γιατί δεν ξέρω αν το θέλει η ίδια)
και σε μία εκπληκτική ομάδα καθηγητών,
που είχε ένα μαγικό συνδυασμό αλληλοσυμπληρούμενων προσωπικοτήτων...
Νιώθω, λοιπόν, μέσα μου έντονη την ανάγκη να τους ευχαριστήσω όλους αυτούς τους αγγέλους που βρέθηκαν στο δρόμο μου και με έκαναν σοφώτερη και πλουσιώτερη!
Τι να πρωτοπώ;
Για τις μικροδιδασκαλίες που ακούστηκαν,
που μας ταξίδεψαν σε τόσο διαφορετικά και ενδιαφέροντα θέματα,
για τα σχόλια και την ανατροφοδότηση που ακολουθούσε,
για τις συζητήσεις στα διαλείμματα; Όλα ήταν χρήσιμα!
Καταρχήν, και μόνη η ιδέα να ετοιμάζουμε μαθήματα
και να τα δείχνουμε μεταξύ μας οι φιλόλογοι
είναι εκπληκτική!
Νιώθω ότι τρύπωσα από μία μικρή χαραμάδα στις τάξεις όλων αυτών των εξαίρετων συναδέλφων
και κέρδισα πάρα πάρα πολλά από αυτό!
Το κυριώτερο, όμως, κέρδος μου είναι αυτό που κομίζει το "μείζον":
το ότι ο μαθητής και η μαθήτρια πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη
στη δημιουργία του σχεδίου μαθήματος,
πρέπει να είναι παρόντες στο μυαλό μας όταν οργανώνουμε τις ιδέες μας,
ώστε να πλέκουμε τα διδακτικά μας σενάρια
με γνώμονα το "σχεσιακό" κομμάτι της τάξης μαζί με το γνωστικό!!!
Γιατί, αν μη τι άλλο, αυτό που πρέπει να μείνει στα παιδιά
είναι η αληθινή επαφή με όλους τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες (χωρίς εξαιρέσεις),
η ένταξή τους στη ομάδα, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους,
η διασφάλιση της ενότητας...
Εντάξει, ξέρω τι σκέφτεστε...
Δεν τα ήξερες αυτά πριν;
Περίμενες το "ΜΠΕ" να σου τα πει;

Τα ήξερα και τα πίστευα, φυσικά και σε ένα βαθμό τα εφάρμοζα.
Τώρα, όμως, διδάχθηκα πάνω σ' αυτά, έχω δει παραδείγματα,
έχω στο μυαλό μου πιο έντονη την πολεμική ενάντια στα στερεότυπα,
συνειδητοποιώ ότι πρέπει να ξεριζώσω εντελώς από μέσα μου αυτό
το περί "καθηγητικής καθέδρας" και να λειτουργώ ισότιμα με τα παιδιά...
...και να μην το ξεχνάω ποτέ...

Όσο και αν τα ξέρουμε και τα σκεφτόμαστε μόνοι μας,
είναι πάντα χρήσιμο να τα συζητάμε όλοι μαζί,
να τα βιώνουμε και μεις ως ομάδα,
λειτουργώντας με την ομαδοσυνεργατική μέθοδο
και να τα θεμελιώνουμε θεωρητικά στο μυαλό μας.

Θα ήθελα ειλικρινά να το ξαναζήσω!!!!

(Μα πού τέτοια τύχη; Από ό,τι ακούω, θα καταργηθεί το "μείζον" για ευνοήτους λόγους...
Άτιμη κρίση... Μας κόβεις πάνω στο καλύτερο)...



Θα επανέλθω στο θέμα σύντομα.
Κλείνω τώρα γιατί με καλεί το καθήκον...

4 σχόλια:

Ιωάννα είπε...

Βρε Φλωρίτσα, μην τους δίνεις πολύ θάρρος! Τόνισε πως ήταν θέμα προσώπων και όχι οργάνωσης του σεμιναρίου... Επειδή οι αφορμές για δωρεάν επιμόρφωση δεν είναι και πολλές, το συγκεκριμένο πιστεύω πως θα μπορούσε να έχει οργανωθεί πολύ περισσότερο.
Γιατί, δηλαδή, πρέπει πάντα να περιμένουμε από τη φιλοτιμία του επιμορφωτή και να μην είναι από τις δομές του άρτιο και καλοδουλεμένο έτσι ώστε η προσωπικότητα του επιμορφωτή απλά να το απογειώνει?

Flora είπε...

Νομίζω ότι σε όλα τα τμήματα η ίδια φιλοσοφία πέρασε, αυτή η ενεργητική μαθητεία, ο καθηγητής συνοδοιπόρος και τα σχετικά.
Σίγουρα όλοι οι συνάδελφοι σε όλα τα τμήματα επιμόρφωσης παρουσίασαν εξαιρετικές εργασίες... γιατί να μην το παραδεχτούμε;;

Αν τώρα ανάμεσα στους επιμορφωτές ήταν και κάποιοι ανίκανοι (γνωρίζω τέτοιες περιπτώσεις)... ε... δεν φταίει το "μείζον" γι' αυτό...
Έτσι δεν είναι;
Κι επιτέλους, όταν κάτι μας ωφελεί πραγματικά,
δεν οφείλουμε να το πούμε;
Εγώ το φωνάζω: ΚΕΡΔΙΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ!!!!

Ιωάννα είπε...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου πως τα καλά πρέπει να λέγονται. Και σίγουρα η επικοινωνία των συναδέλφων είναι αυτή που αξίζει.
Η διαφωνία μου είναι ως προς την οργάνωση του σεμιναρίου.
Μια καλή οργάνωση θα μας εξασφάλιζε πως ακόμα και ο άχρηστος επιμορφωτής κάτι θα μας έδινε...

Flora είπε...

Αχ... Μακάρι να γινόταν να ζούσαμε στην ιδανική πολιτεία της αξιοκρατίας και της διαφάνειας, όπου όλοι θα αγαπούσαν τη γνώση και την πρόοδο πιο πολύ από τα χρήματα, όπου κανείς δεν θα έκλεβε και κανείς δεν θα καπηλευόταν τις ευκαιρίες για προσωπικές προσδοκίες και... και ...

Μα ζούμε εδώ, στην πονεμένη Ελλαδίτσα μας. Ναι, πρέπει να ζήσουμε με όλους αυτούς που παίρνουν τις υπεύθυνες θέσεις και συνήθως είναι "λίγοι" γι΄ αυτό που πρόκειται να επιτελέσουν. Δεν τους δικαιώνω με τίποτε!!! Ούτε και σταυρώνω τα χέρια. Θα παλεύω με ό,τι έχω.

Μα δεν μπορώ συνέχεια να γκρινιάζω και να επαναλαμβάνω τα ίδια.

Μου εδόθη σαν χάρισμα (γιατί ειλικρινά δεν περίμενα να ωφεληθώ τόσο πολύ από δημόσιο πρόγραμμα) και δεν μπορώ παρά να το πω. Δεν ήταν τόσο τα φυλλάδια, τα χαρτιά, η οργάνωση, τα κείμενα, η ηλεκτρονική υποστήριξη.
Ήταν η ιδέα, η φιλοσοφία του μείζονος προγράμματος επιμόρφωσης. Και φυσικά οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο μου και την έκαναν ξεκάθαρη στο μυαλό μου.

Συμφωνώ, πάντως, ότι θα μπορούσε να είχε καλύτερη συνολική υποστήριξη και οργάνωση, τόσο σε επίπεδο βιβλίων, βιβλιογραφίας, δικτυογραφίας, διατύπωσης των εργασιών... όσο και πιο πρακτικών θεμάτων, όπως χρόνος, τόπος συναντήσεων, θεματολογία κλπ.

Θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία ιστοσελίδα, όπου θα μπορούσαμε να βρίσκουμε όλες τις εργασίες, να συζητάμε on line, να κρίνουμε και να δίνουμε τις προτάσεις μας και... και... και...

Αν περάσει κάτι κάποια στιγμή από το χέρι μας, να το κάνουμε!
Να πω την αλήθεια, από ΑΥΤΟΥΣ που είναι υπεύθυνοι δεν προσδοκώ και πολλά.

Και γι' αυτό ακριβώς το χάρηκα τόσο αυτό το προγραμματάκι.
Επιτέλους, είδα μία σπίθα αναμμένη σε μία στάχτη αδιαφορίας...

Και το ΧΑΡΗΚΑ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ!!!!
Όπως ο διψασμένος το νερό...

Πάμε με το βιβλίο!!!!

Πάμε με το βιβλίο!!!!